Ο ΖΑΧΟΠΟΥΛΟΣ ΕΚΤΕΛΟΥΣΕ ΕΝΤΟΛΕΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ

By Παρασκευή, Ιανουαρίου 04, 2008

Πολλά ειπώθηκαν και θα ειπωθούν ακόμα για τη διαχείριση του Ζαχόπουλου στο υπουργείο Πολιτισμού. Σκάνδαλα θα δουν το φως της δημοσιότητας, πολλά θα αποδειχθούν μη σκάνδαλα, γενικά θα ακολουθήσει μια περίοδος 1-2 μηνών με έντονο παρασκήνιο, αποκαλύψεις και συζητήσεις γύρω από το θέμα.

Μια πτυχή του θέματος που δεν απασχόλησε όσο έπρεπε την κοινή γνώμη είναι αυτή που αφορά το θέμα των τοποθετήσεων ημέτερων στο υπουργείο. Ας δούμε τα γεγονότα :

- πρώτα-πρώτα υπάρχει ο διαγωνισμός για την κάλυψη 148 θέσεων στο υπουργείο πολιτισμού που, όπως φαίνεται ήταν εντελώς στημένος. Εντελώς όμως! Το γεγονός οτι συμμετείχαν 22.000 υποψήφιοι δίνει το στίγμα της απελπισίας της ελληνικής κοινωνίας που, άνεργη, επιμένει να προσπαθεί να διοριστεί στο δημόσιο σε στημένους διαγωνισμούς και μετά παραπονιέται οτι δεν είχε τύχη! Ταυτόχρονα, ο νέος υπουργός κ. Λιάπης ακύρωσε τον προηγούμενο διαγωνισμό, υπό το φόβο των αποκαλύψεων και όχι για λόγους ορθότητας φυσικά. Και αυτός ήταν ένας μόνο από τους πολλούς παρόμοιους διαγωνισμούς σε διάφορα υπουργεία...

- Τα κονδύλια του υπουργείου πολιτισμού για συμβασιούχους επί των ημερών Ζαχόπουλου πολλαπλασιάστηκαν κατά δεκάδες φορές.

- Η πρακτική της αύξησης των συμβαιούχων είναι ένας ιδιότυπος εκβιασμός προς τους προσλαμβανόμενους, οι οποίοι, με την υπόσχεση της μονιμοποίησης, ψηφίζουν και ξαναψηφίζουν το κυβερνών κόμμα, μέχρι τελικά να "δεήσει" να τους μονιμοποιήσει...

- Πρώτος υπουργός πολιτισμού το 2004 ήταν ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ο οποίος αν δεν ήξερε τι συνέβαινε στο υπουργείο του θα πρέπει να κατηγορηθεί για επικίνδυνη αφέλεια, αν ήξερε θα πρέπει να κατηγορηθεί για συνενοχή.

Η αλήθεια είναι οτι δυστυχώς ο πρωθυπουργός όχι απλώς ήξερε, αλλά ήταν και ο υποκινητής των ενεργειών του Ζαχόπουλου. Γιατί δε μπορεί κανείς να πιστέψει οτι ο Ζαχόπουλος επεδίωξε να βολέψει χιλιάδες ανθρώπους στο δημόσιο. Αυτό είναι κάτι που κάνουν ΜΟΝΟ τα κόμματα. Ο αριθμός είναι τεράστιος για να είναι έργο ενός ανθρώπου. Το σύστημα της ψηφοθηρίας είναι σε όλους μας γνωστό, η μέθοδος της ομηρίας μέσω συμβάσεων επίσης, η πεινασμένη για εξουσία και θέσεις στο δημόσιο Νέα Δημοκρατία του 2004 έπρεπε να βολέψει πολλούς και γρήγορα, κρατώντας τους όμως και δεμένους με συμβάσεις για τις επόμενες εκλογές (του 2007). Όλοι αυτοί, οι χιλιάδες, σήμερα σωπαίνουν φοβούμενοι οτι θα τους απολύσουν εν μία νυκτί. Πρόκειται για μία ακόμα από τις ΕΝΟΧΕΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΙΩΠΕΣ στη σύγχρονη Ελλάδα.

Ο πρωθυπουργός λοιπόν είναι αυτός που έδωσε την εντολή στο Ζαχόπουλο "βόλευε δικούς μας, αλλά με συμβάσεις, έτσι;". Ο Ζαχόπουλος έγινε το χέρι που βόλευε, ενώ το μυαλό ήταν στην κεφαλή του κόμματος.
Το παζάρι του βολέματος στο δημόσιο και η κυνική και ασύδοτη στάση των εξουσιαστών είναι η σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα. Άσχετα αν η Τσέκου (και η κάθε Τσέκου) επεδίωξε να μονιμοποιηθεί στο δημόσιο, η χρήση αυτής της υπόσχεσης γίνεται έναντι ανταλλαγμάτων. Εδώ είναι η βαθιά ανηθικότητα της εξουσίας. Πουλά ελπίδα έναντι πληρωμής, σμιλεύει γενιές ολόκληρες που θεωρούν παρόμοιες πρακτικές απόλυτα φυσιολογικές. Τα χρόνια περνούν και οι έλληνες, αντί να βελτιώνουν τις συνθήκες διακυβέρνησής τους, τις χειροτερεύουν. Η γενιά των σαραντάρηδων αποδεικνύεται πιο ασύδοτη από τις παλιότερες γενιές και κυρίως με λιγότερες αναστολές. Το πολιτικό σύστημα λειτουργεί με συνθήκες δεκαετίας '50. Η συλλογική ηθική βρίσκεται σε βαθιά κρίση. Με ρουσφέτια και μπαξίσια φιλοδοξούμε να διαδραματίσουμε ενεργό ρόλο σε μια Ευρώπη που μας κοιτά καχύποπτα, μετανιώνοντας ενίοτε για το γεγονός οτι μας δέχτηκε στους κόλπους της.

Ο Ζαχόπουλος έκανε ό,τι του είπαν. Η Τσέκου ήταν μία από τις περιπτώσεις, τις χιλιάδες περιπτώσεις που αυτή τη στιγμή κινούνται ανάμεσά μας. Η ιδιοτελής σιωπή των πολιτών και η αγορασμένη σιωπή των ΜΜΕ δε μπορεί να σκεπάσει την πραγματικότητα : ο Ζαχόπουλος εκτελούσε εντολές Καραμανλή. Και αυτές είναι ποινικά κολάσιμες...

You Might Also Like

0 σχόλια