ΕΥΡΩΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑ. Έτσι χαρακτηρίζει ο δημοσιογράφος του Βήματος Βασίλης Χιώτης φαινόμενα σαν το press-gr. Κι ενώ ψάχνοντας να βρει κανείς ποιός κρύβεται (βλ. φωτογραφία) πίσω από τον κ. Χιώτη (ως γνωστόν, οι Χιώτες πηγαίνουν πάντα δύο-δύο), ο Χιώτης κάνει σταυροφορία για να κατατροπώσει τους κυβερνο-τρομοκράτες. Μιλώντας για λούμπεν ενημέρωση και με ηθικοπλαστικές κορώνες ασχολείται με ένα θέμα του οποίου καταφανώς αγνοεί τις λεπτομέρειες, τόσο σε τεχνικό όσο και σε ευρύτερο επίπεδο.

Η προσωπική εμπλοκή του δημοσιογράφου προφανέστατα αλλοιώνει την οπτική του γωνία και η εμπάθεια που γεννάται ως συνέπεια αυτής της οπτικής γωνίας γίνεται εμφανής στα κείμενά του. Ωστόσο, η δημοσιογραφική δεοντολογία απορρίπτει οποιαδήποτε εμπάθεια και η ιδιοτελής προσέγγιση καθιστά το δημοσιογράφο πρωταγωνιστή της είδησης και όχι σχολιαστή. Ο επαγγελματίας, λοιπόν, δημοσιογράφος πρέπει να αποστασιοποιείται από την είδηση για να μπορεί να δει πιο νηφάλια όλες τις πτυχές της. Ο κ. Χιώτης κάνει ακριβώς το αντίθετο!

Παράλληλα, η δημοσιογραφική έρευνα απαιτεί εμβάθυνση στο θέμα, την ολοένα και μεγαλύτερη απόκτηση γνώσης από το δημοσιογράφο, ώστε να φτάσει στο σημείο να μπορεί με ασφάλεια να γράψει φωτίζοντας πτυχές τις οποίες γνωρίζει. Οι μεγαλύτερες ανοησίες στην παγκόσμια δημοσιογραφία έχουν γραφεί από δημοσιογράφους που δεν ήταν γνώστες του θέματος που πραγματεύονταν, με συνέπεια τη δημόσια έκθεσή τους. Η έλλειψη γνώσης του κ. Χιώτη για τα θέματα που αφορούν το Internet αλλά και τα blogs είναι εμφανής ακόμη και σε πρωτάρηδες bloggers. Οι εκτιμήσεις του που αγνοούν βασικά σημεία του τρόπου λειτουργίας των blogs τον εκθέτουν στα μάτια των αναγνωστών, τουλάχιστον όχως είναι πιο υποψιασμένοι. Δυστυχώς όμως, οι πολλοί δεν είναι υποψιασμένοι. Όταν επαγγελματίες δημοσιογράφοι σε ολόκληρο τον κόσμο έχουν υποδυθεί ρόλους, έχουν αποπειραθεί να μπουν στην ουσία ενός θέματος μέσω της άμεσης επαφής με το αντικείμενο, χρησιμποιώντας τακτικές διείσδυσης που παραδοσιακά χρησιμοποιεί η ατυνομία, και όλα αυτά για να έχουν μεγαλύτερη ακρίβεια, σοβαρότητα και επαγγελματισμό στο άρθρο τους, ο κ. Χιώτης δεν επεδίωξε ούτε καν να λειτουργήσει ως μπλόγκερ, έστω για μικρό χρονικό διάστημα, ώστε να γνωρίσει από κοντά το αντικείμενο της έρευνάς του και να αποφύγει τις αφελείς και εξώφθαλμα λανθασμένες προσεγγίσεις. Η συγκεκριμένη πρακτική ούτε δύσκολη ήταν, ούτε κόστος είχε. Είχε όμως κόπο! Και η Ελλάς αποτελεί λίκνο της ΞΕΚΟΥΡΑΣΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑΣ!


Χωρίς λοιπόν γνώση, με ελλιπείς πληροφορίες και με προσωπική εμπάθεια ξιφουλκεί ο Βασίλης Χιώτης εναντίος ενός εχθρού που, μπορεί να αποδειχθεί αθώος ή ένοχος. Με τον τρόπο αυτό εκθέτει τον εαυτό του σίγουρα, αλλά και το μέσο στο οποίο εργάζεται, αφού χρησιμοποιεί ερασιτεχνικές πρακτικές που δε συνάδουν με τις πρακτικές της επαγγελματικής δημιογραφίας που οφείλει να υιοθετεί μια από τις μεγαλύτερες ελληνικές εφημερίδες. Η ενδεχόμενη απόδειξη ενοχής του στόχου των δημοσιευμάτων δε στερεί από το δημοσιογράφο την υποχρέωση να σεβαστεί τους δεοντολογικούς κανόνες αλλά και αυτούς που αφορούν την ορθή άσκηση του επαγγέλματος. Στην αντίθετη περίπτωση αποτελεί και ο ίδιος μέρος της ΕΥΡΩΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.