ΝΤΟ(ΜΠ)ΡΑ-ΝΤΑΝ...
Μου αρέσει η Ντόρα! Μου αρέσει πολύ!
Έχει εκείνο το ύφος ανωτερότητας που αποκτεί κανείς άμα σου σκοτώσουν τον άντρα ένα τσούρμο τρομοκρατημένοι τρομοκράτες του γλυκού νερού... Το ύφος της κόρης που ξέρει οτι έχει μπαμπά (λέτε να χρειάζεται DNA για να πιστoποιήσει οτι είναι κόρη του Μητσοτάκη;).
Σήμερα, για παράδειγμα, μιλώντας στην κοινοβουλευτική ομάδα της Νέας Δημοκρατίας, ήταν αξιοζήλευτη! Ακόμη και όταν προσφωνούσε τους υπόλοιπους βουλευτές "κύριοι συνάδελφοι", αυτοί χαμήλωναν τα μάτια από ντροπή... Τους κοιτούσε και κοκκίνιζαν! Ξόδεψε λίγα λεπτά από τον-πολυτιμότατο-χρόνο της για να τους εξηγήσει οτι δε χρίζουν εξηγήσεων, διότι, αν η Ντό(μπ)ρα καθόταν να τους εξηγήσει τι κάνει και τι δεν κάνει, δε θα έκανε, μόνο θα εξηγούσε!
Άσε που, και να τους εξηγούσε, τι θα καταλάβαιναν; Μπροστά της είναι...Μαμελούκοι! Η λεπτότητα των χειρισμών της στο σκοπιανό είναι τόσο μεγάλη που θα διδάσκεται στο Harvard, μετά από 100 χρόνια όμως, όχι σήμερα. Γιατί η Ντό(μπ)ρα είναι μπροστά! Πολύ μπροστά!
Είναι ψαρωτική, πως να το κάνουμε! Ακόμα και ο Ρουσόπουλος δεν τολμούσε να την κοιτάξει! Όση ώρα μιλούσε, αυτός μετρούσε το πάχος των αρμών στα μάρμαρα της Βουλής... Ο Παναγιωτόπουλος κοιτούσε πλάγια, μέσα από τους ντιζαϊνάτους σκελετούς των γυαλιών του, ενώ το κεφάλι του ήταν στραμένο προς την αντίθετη κατεύθυνση! Τον μόνο που λυπήθηκα, ήταν εκείνος ο καημένος ο Αντωνάκης, συγνώμη, Αντώναρος ήθελα να πω... Κοιτούσε περίλυπος σκεπτόμενος "πως το κάνει, τέλος πάντων, αυτό;".
Τελικά, αν ο πλούτος μιας χώρας μετριόταν σε αυτοπεποίθηση, η Ντόρα θα μας ξελάσπωνε και θα είμασταν από τις πλουσιότερες χώρες στον πλανήτη. Το οτι είμαστε από τις φτωχότερες συνεπάγεται οτι μάλλον δεν αρκεί η αυτοπεποίθηση. Ή μήπως κιόλας αποτελεί εμπόδιο;
L'Auteur
2 σχόλια