ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΠΑΘΗ
Σας έλειψα; Τι να κάνουμε, βάσανα...
Είναι περίεργο πως ο άνθρωπος είναι δημιουργός της μοίρας του. Ό,τι κι αν τύχει, ο άνθρωπος το φέρνει πάντα στα μέτρα του. Είναι η φύση του τέτοια που τον τραβούν τα πάθη του εκεί που θέλουν. Γιατί η σταύρωση του ανθρώπου είναι συνεχής. Τα πάθη πηγάζουν από τον ίδιο του τον εαυτό. Ως μικρός θεός ο άνθρωπος δημιουργεί πάθη. Τα εκτρέφει και κάποτε αυτά τον κατασπαράζουν. Τότε σταυρώνεται και ελπίζει στη σωτηρία. Όμως "η σωτηρία της ψυχής είναι πολύ μεγάλο πράγμα"... Μόνο τα πάθη του δημιουργεί ο άνθρωπος μόνος του. Η σωτηρία του δεν ελέγχεται από τον ίδιο. Χρειάζεται συνανθρώπους, χρειάζεται δύναμη και προσπάθεια.
Ο άνθρωπος οδηγείται από τα πάθη του. Κατηφορίζει πρασπαθώντας αυτοκαταστροφικά να πιάσει πάτο, ελπίζοντας οτι τότε θα μπορέσει να ορθοποδήσει. Ο πάτος όμως είναι πολύ βαθιά, και ο άνθρωπος πολύ λίγος. Στην αυτοκαταστροφική του πορεία, σε κάθε σταθμό αφήνει κι ένα λάφυρο. Ένα χέρι, ένα πόδι, μια αγάπη... Φτάνει στον πάτο μόνος και νικημένος, και αναμετρά τι του έμεινε. Δεν είναι πολλά. Ίσα-ίσα που ζει. Κι αρχίζει πάλι να παλεύει να ανέβει, και μόλις ανέβει ξεκινά πάλι η κάθοδος.
Στην ανθρώπινη πορεία, όλα όσα βρίσκονται μπροστά του του φαίνονται σαγηνευτικά, Οι σειρήνες τον καλούν να πάει προς το μέρος τους, και μετά να τον κρατήσουν για πάντα εκεί. Συνήθως σαγηνεύεται. Συνήθως ενδίδει. Σπάνια αντέχει στο τραγούδι, σπάνια συνεχίζει το δρόμο του. Η εφήμερη απόλαυση του υπόσχεται τα πάντα. Και αυτός θέλει τα πάντα.
Όταν όμως χορτάσει, ψάχνει αυτά που άφησε πίσω του. Όλα έχουν χαθεί και μένουν μόνο οι αναμνήσεις. Και οι αναμνήσεις είναι μόνο άνθρωποι. Οι άνθρωποι είναι το DNA των αναμνήσεων. Και οι άνθρωποι δε ζουν για πάντα. Γιατί το πάντα είναι μια στιγμή. Μια στιγμή ανθρώπινη. μια στιγμή αγάπης που αξίζει όσο μια ζωή. Μια στιγμή καθορίζει την ύπαρξή μας, μια στιγμή καθορίζει και την πορεία μας. Όποιος μπορεί, βλέπει την ουσία. Οι πολλοί βλέπουν μόνο τον εαυτό τους.
Ο δικός μας Γολγοθάς είναι ο πιο μακρύς. Ο δικός μας σταυρός είναι ο πιο βαρύς. Η δική μας ανάσταση είναι η πιο αβέβαια. Τα μόνα που είναι σίγουρα είναι τα πάθη.
7 σχόλια