Εβδομάδα των 3 ή 4 ημερών: το θέμα έπεσε στο τραπέζι με πρωτοβουλία του προέδρου του ΕΒΕΑ κ. Μίχαλου. Η χώρα, χρεωκοπημένη αντί να ψάχνει τρόπους να προχωρήσει ταχύτερα προς την ανάπτυξη, ασχολείται εθνικά με το ...πως θα βγάλει το χειμώνα!

Η επικοινωνιακή συνταγή της συγκεκριμένης πρότασης είναι απλή και στηρίζεται στην προπαγάνδα:
1. σωστό timing- πάνω στην αναμπουμπούλα του Βατοπεδίου (ώστε να βοηθήσει και στην αλλαγή της πολιτικής ατζέντας) και πριν τις γιορτές, ενώ συνεχίζεται η συζήτηση για την κρίση που όλο ...έρχεται
2. υπερβολή στη δοσολογία - εβδομάδα 3 ημερών για να φανεί "λογικό" το "εβδομάδα 4 ημερών"
3. απλοποίηση της συλλογιστικής, δηλαδή του μηνύματος ώστε να είναι εύκολα κατανοητό και τεχνικές κοινωνικού εκφοβισμού και δημιουργίας αδιεξόδων - ή αυτό ή απολύσεις
4. χρήση παραδειγμάτων από αντίστοιχες πρωτοβουλίες άλλων ευρωπαίων εταίρων των οποίων η σοβαρότητα είναι υπεράνω κάθε υποψίας - αυτό που στην προπαγάνδα ονομάζεται η αρχή του τρίτου...

Υπερτονίζοντας τη βαθιά και "ειλικρινή" διάθεση των επιχειρηματιών να κάνουν τα πάντα για να κρατήσουν το προσωπικό τους, η διοίκηση του ΕΒΕΑ, λειτουργώντας ως "λαγός" της κυβέρνησης, περνά το μήνυμα οτι "εμείς θέλουμε, αλλά δε γίνεται διαφορετικά". Με πόνο καρδιάς οι επιχειρηματίες αναγκάζονται να μειώσουν το προσωπικό τους. Για να αποφύγουν αυτή την "οδύνη" προτείνουν λοιπόν να μειώσουν τις εργάσιμες ημέρες σε όλους τους εργαζόμενους, ώστε να μην υπάρξουν απολύσεις. Και μη νομίζετε οτι η συζήτηση είναι θεωρητική. Η εβδομάδα των 4 ημερών είναι ήδη πράξη στην ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΥΦΑΝΤΟΥΡΓΙΑ (και εδώ), όπως και την κλωστοϋφαντουργία ΕΠΙΛΕΚΤΟΣ, και αλλού...

Οι επιχειρηματίες που τα λένε αυτά είναι οι ίδιοι που σε ένα καλοκαίρι (του '99) βρέθηκαν εισηγμένοι στο Χρηματιστήριο και με λεφτά στην τσέπη. Με ζεστό χρήμα που μπορούσαν να το κάνουν βίλες και κότερα, ή μπορούσαν να το επενδύσουν στην εξάπλωση των επιχειρήσεών τους. Είναι οι ίδιοι που επί χρόνια απολαμβάνουν μια άτυπη ασυλία, κοινωνική, φορολογική, αναπτυξιακή που τους επέτρεψε να δημιουργήσουν υπερκέρδη, να γιγαντωθούν μέσα στη χώρα, να περάσουν τα σύνορα και να εξαπλωθούν στα Βαλκάνια. Είναι οι ίδιοι που ατιμώρητα καπέλωσαν τις τιμές των προϊόντων σε σημείο που αυτά να κοστίζουν ακριβότερα και από το ...Παρίσι! Δείτε στην εικόνα του blog taxalia, με πηγή ΤΑ ΝΕΑ, που βρισκόταν οι τιμές πριν από λίγα χρόνια, όταν έγινε η μετάβαση στο ευρώ. Μια σύγκριση δίνει το στίγμα της αισχροκέρδειας.

Ο φαύλος κύκλος

Οι πολίτες που καλούνται να δεχθούν, ή έστω να συζητήσουν την κουτσουρεμένη εβδομάδα - που συνεπάγεται και κουτσουρεμένες αποδοχές - είναι αυτοί που από τη μεταπολίτευση και μετά προχωρούν χρόνο με το χρόνο ακούγοντας συνεχώς για λιτότητα. Χάρη στην πολιτική ανικανότητα των εκάστοτε κυβερνώντων, βρίσκονται χρεωμένοι για γενιές ολόκληρες, με μέλλον υποθηκευμένο, χωρίς προοπτική. Αντί να βελτιώνουν την ποιότητα ζωής, ασχολούνται με την ίδια την επιβίωση.
Τα τελευταία 35 χρόνια, κουτσά-στραβά η Ελλάδα έκανε κάποια βήματα. Έπαψε να είναι μια περιθωριοποιημένη περιοχή στην άκρη της Ευρώπης και έγινε μέρος του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι. Παρά τη φτώχεια, έχει λόγο, ανήκει σε μια προνομιούχο κάστα χωρών. Ή, για να το πούμε διαφορετικά, κάνει ...παρέα με πλούσιους!
Αυτό όμως δε φτάνει. Απαιτείται να βελτιωθεί η οικονομική κατάσταση της χώρας. Χρειάζεται να δημιουργηθούν δομές οικονομικές τέτοιες που να παράσχουν σταθερότητα, προοπτική, προστιθέμενη αξία. Χρειάζονται επενδύσεις, ορθές επιλογές, στρατηγικές τοποθετήσεις, όραμα και επιμονή.
Αντιθέτως, η χώρα πελαγοδρομεί μεταξύ της έλλειψης χρημάτων και της προβληματικής νοοτροπίας. Η επιχειρηματική τάξη, καλομαθημένη στο εύκολο κέρδος, "εδώ και τώρα", δεν προτίθεται να περιορίσει, έστω παροδικά, τα περιθώριά της για να αναζωπυρώσει την καταναλωτική διάθεση. Η συρρίκνωση της εβδομάδας εργασίας, που θα έχει σαν αποτέλεσμα τη συρρίκνωση του εισοδήματος, θα επιφέρει μείωση της κατανάλωσης, η οποία με τη σειρά της θα επιφέρει μείωση των κερδών, που κι αυτή με τη σειρά της θα επιφέρει την ανάγκη για απολύσεις σε δεύτερη φάση. Ο φαύλος κύκλος αυτός πρέπει να σπάσει. Η μειωμένη εργάσιμη εβδομάδα απλά μεταθέτει τις απολύσεις για το εγγύς μέλλον. Θα πρέπει ωστόσο να θεωρούνται βέβαιες!

Για να σπάσει ο φαύλος κύκλος απαιτείται στη παρούσα φάση μείωση της πίεσης στα νοικοκυριά. Μείωση του ΦΠΑ, μείωση τιμών, ένα κύμα κοινωνικής "αλληλεγγύης" μη κατευθυνόμενο, που θα δώσει στους εργαζόμενους την οικονομική άνεση να τροφοδοτήσουν την οικονομία, θα αυξήσει την αισιοδοξία και θα βελτιώσει την παραγωγικότητα. Μείωση, προς στιγμήν, των κερδών των επιχειρήσεων, στρίμωγμα με λίγα λόγια των επιχειρηματιών, για να μπορέσουν να συνεχίσουν να υπάρχουν. Γιατί, αυτό είναι το θέμα. Η επιβίωσή τους. Με εβδομάδες των 4, 3 ή και 2 ημερών δε λύνεται το πρόβλημα. Λύνεται με γενναίες αποφάσεις, με ελλάτωση της απληστίας, με την κατανόηση του γεγονότος οτι αυτή η κρίση θα ξεπεραστεί με κοινές ενέργειες και όχι με μονόπλευρη εξασφάλιση των κεκτημένων κερδών από την πλευρά των επιχειρηματιών.
Η οικονομική κατάσταση της χώρας είναι τραγική. Οδεύουμε προς νέα επιτήρηση (ευτυχώς...), η κρίση βρίσκεται προ των πυλών, οι υποδομές μας είναι ανύπαρκτες, το ίδιο και η εμpειρία μας περί κρίσεων, η πολιτική ηγεσία είναι ανεπαρκής, η προοπτική ανησυχητική (ποιός θα έρθει στη θέση του Αλογοσκούφη, η ...Κατσέλη;), η οικονομική ελίτ αγνοεί τις απαραίτητες κινήσεις και εμμένει στα βραχυπρόθεσμα κέρδη Με λίγα λόγια...

...ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΕΠΤΩΧΕΥΣΑΜΕΝ. Και ουχί μόνον υλικώς. Επτωχεύσαμεν ΚΑΙ πνευματικώς...