Τελικά, ποιοί είναι πιο αθώοι; Οι ένοχοι που κρίνονται αθώοι ή οι ένοχοι που κρίνονται ένοχοι; Ή μήπως οι αθώοι που κρίνονται ένοχοι;
Πάντως, αποκλείεται να είναι οι αθώοι που κρίνονται αθώοι. Γιατί, αυτό είναι φυσιολογικό. Αναμενόμενο. Μπανάλ. Ενώ, ένας ένοχος που βγαίνει αθώος, αυτό έχει ενδιαφέρον.

Πάρτε για παράδειγμα τον Παυλίδη. Κρίνεται αθώος από τους συναδέλφους του βουλευτές - οι οποίοι σε κανένα δικαστήριο δε θα μπορούσαν να σταθούν ως ένορκοι, αφού είχαν ίδιον όφελος από την ετυμηγορία.
Κρινόμενος αθώος, σε ποιά κατηγορία εντάσσεται; Είναι αθώος που κρίθηκε αθώος. Μάλλον απίθανο. Αν ήταν αθώος, δε θα γινόταν τόσος ντόρος για την πάρτη του.
Μήπως ήταν ένοχος που κρίθηκε αθώος; Μα, αν ήταν ένοχος θα τον είχαν κηρύξει ένοχο. Ή έστω, θα έψαχναν λίγο βαθύτερα για να δουν κατά πόσο είναι ένοχος.
Αν λοιπόν δεν είναι αθώος, αλλά ούτε και ένοχος, τι στο καλό είναι; Σε ποιά κατηγορία εντάσσεται;

Σύμφωνα με τα νέα ελληνικά κοινοβουλευτικά ήθη, πρόκειται για αθωένοχο. Είναι από αυτούς που, όπως ο Βουλγαράκης, ο Ρουσόπουλος, ο Μαγγίνας, είναι και δεν είναι, δεν είναι αλλά είναι, κι αν είναι, είναι λίγο. Είναι από αυτούς που κάνουν το νόμιμο, ακόμη κι αν δεν είναι ηθικό. Από τους πολιτικούς νέας κοπής που δεν παραιτούνται, σαν τους συζύγους που δε χωρίζουν ακόμη κι αν τους πιάσουν στο κρεβάτι με ερωμένη! Αντιθέτως, στη συνέχεια παίρνουν σβάρνα τα κανάλια για να αποδείξουν οτι δεν ήταν πραγματικά στο κρεβάτι, δεν ήταν πραγματικά ερωμένη, παραπλανήθηκαν, ήταν ...νόμιμοι.

Οι αθωένοχοι που μας κυβερνούν έγιναν 300, ζωή νά'χουν. Ας ελπίσουμε να ζήσουμε για να τους δούμε να πληθύνονται...