Η δουλιά κάθε επιχειρηματία είναι να πουλάει. Όποιο κι αν είναι το προϊόν του, ο στόχος του είναι να πουλήσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερες ποσότητες από αυτό και να αποκομίσει το μεγαλύτερο δυνατόν κέρδος.

Ο αντιπρόεδρος της MIG Ανδρέας Βγενόπουλος είναι επιχειρηματίας. Ο όμιλός του πουλά μια σειρά προϊόντων, σε διαφορετικούς τομείς. Ένας από τους τομείς αυτούς είναι το λογισμικό, μέσω της θυγατρικής της MIG, Singular Logic.
Η εταιρεία Singular Logic είναι μια εταιρία παραγωγής και εγκατάστασης λογισμικού - μεταξύ άλλων δραστηριοτήτων - η οποία για να επιβιώσει πρέπει να αναπτύξει το πελατολόγιό της όσο γίνεται περισσότερο, καθώς η ελληνική αγορά είναι μικρή και ο ανταγωνισμός μεγάλος.
Ο Ανδρέας Βγενόπουλος ψάχνει πελάτες για την εταιρεία του. Τι καλύτερος πελάτης όμως από το ελληνικό Δημόσιο; Εγγυημένα υψηλές τιμές πώλησης, εγγυημένη αποπληρωμή - έστω και καθυστερημένα, και φυσικά προστιθέμενη αξία, τόσο για την εταιρεία, όσο και για τον ίδιο το Βγενόπουλο, καθώς η Singular Logic έχει την ευκαιρία να γίνει προμηθευτής του Δημοσίου...

Βγήκε λοιπόν ο αντιπρόεδρος της MIG και - προς τιμήν του - λειτούργησε σα ντήλερ των προϊόντων του! Έδωσε συνέντευξη τύπου, παρουσιάζοντας το πρόγραμμα "ΦΩΣ", ένα - συνοπτικά - αυτοματοποιημένο ψηφιακό σύστημα λειτουργίας και ελέγχου του συστήματος προμηθειών και διαγωνισμών, αλλά και γενικότερα διαχείρισης του δημοσίου χρήματος, με διαφάνεια, μέσω του διαδικτύου. Ένα πρόγραμμα που προτείνει να προμηθεύσει η Singular Logic στο ελληνικό δημόσιο...

Μέχρι εδώ, ουδέν μεμπτόν. Ο άνθρωπος βγήκε να πουλήσει την πραμάτεια του, και πολύ καλά κάνει. Ωστόσο, για να στηρίξει την πρότασή του, ο Ανδρέας Βγενόπουλος χρησιμοποίησε άκομψα και καταχρηστικά βασικές αρχές της προπαγάνδας, που υπερβαίνουν τις τεχνικές πωλήσεων και φθάνουν μέχρι τη χειραγώγηση της κοινής γνώμης!

Συγκεκριμένα, η ονομασία του συστήματος με το όνομα ΦΩΣ χρησιμοποιείται για να δηλώσει τη διαφάνεια στις προμήθειες που επικαλείται ο Ανδρέας Βγενόπουλος, σε περίπτωση που το ελληνικό δημόσιο γίνει πελάτης του. Άσχετο αν το τελικό αποτέλεσμα μπορεί να είναι ένα δαιδαλώδες σύστημα που μόνο ΦΩΣ δε θα ρίχνει. Σε επίπεδο ονόματος πάντως, βρωμάει ...διαφάνεια! Γίνεται χρήση της αρχής της προπαγάνδας που ονομάζεται αρχή της υπερμεγέθυνσης, σε συνδυασμό με τη χρήση σλόγκαν και την υπερβολική απλοποίηση...

Στη συνέντευξη τύπου ο Ανδρέας Βγενόπουλος μιλά για "...μια σύγχρονη Ελλάδα με καθεστώς ισονομίας και απόλυτης διαφάνειας, με δυνατή οικονομία και ισχυρούς καταναλωτές και τα επιχειρηματικά συμφέροντα (σ.σ. της MIG) συμπίπτουν με το συμφέρον της χώρας και όλων των πολιτών της...". Εδώ ο Βγενόπουλος χρησιμοποιεί τη γενίκευση και την ηθικολογία, δύο από τις βασικότερες αρχές της προπαγάνδας. Γίνεται χρήση στερεοτύπων, μιλώντας για σύγχρονη Ελλάδα με δυνατή οικονομία (...), ενώ εξόφθαλμη είναι η χρήση σημειολογικής ολίσθησης όταν ταυτίζονται θεμιτά τα συμφέροντα της MIG με τα συμφέροντα της Ελλάδας - λες και η Ελλάδα έχει συμφέρον όταν πλουτίζει η, αραβικών συμφερόντων (!) MIG...

Και φυσικά, ονομάζοντας την επιχειρηματική του αυτή πρόταση ως "μια νέα πρωτοβουλία κοινωνικής ευθύνης και προσφοράς του ομίλου της Marfin Investment Group (MIG) στους τομείς της διαχείρισης του δημοσίου χρήματος και της δημόσιας υγείας" (!!!), ο Ανδρέας Βγενόπουλος βασίζεται στην προπαγανδιστική αρχή του επανορισμού, της αναδιατύπωσης, κάνοντας αυθαίρετη επαναδιατύπωση με στόχο την παραχάραξη της πραγματικότητας.

Σε επίπεδο τεχνικών πώλησης, ο Βγενόπουλος χρησιμοποιεί σα Δούρειο Ίππο την προσφορά δωρεάν ενός τμήματος του προγράμματος που αφορά τον τομέα της υγείας και συγκεκριμένα τις προμήθειες φαρμάκων. Απλή και δοκιμασμένη τεχνική, όπου ο πωλητής προσπαθεί να πατήσει πόδι στο "κάστρο" του αγοραστή, ώστε μελλοντικά να του πουλήσει πολύ περισσότερα...

Και φυσικά, στη συνέντευξή του ο Βγενόπουλος επαναλάμβανε συνεχώς οτι "όλοι οι Έλληνες αφού ως φορολογούμενοι συμμετέχουν στα έσοδα του κράτους, άρα δικαιούνται να ενημερώνονται και για τη χρήση αυτών των χρημάτων". Φυσικά έχει απόλυτο δίκιο, αυτό όμως δε σημαίναι οτι μόνο αν το ελληνικό δημόσιο αγοράσει το προϊόν του θα ενημερώνονται οι έλληνες για τη χρήση των χρημάτων τους.

Στην ουσία, αυτό που επιδιώκει ο Ανδρέας Βγενόπουλος είναι να καταστήσει όμηρο το ελληνικό δημόσιο, κάνοντας τον εαυτό του προμηθευτή του λογισμικού διαχείρισης του κράτους. Όποιος κατορθώσει και πάρει - και μάλιστα μονοπωλιακά - αυτή την αγορά, στην ουσία κρατά το δημόσιο από τη ...μύτη! Και αυτό είναι κάτι που ο Βγενόπουλος επιθυμεί διακαώς. Και όπως φαίνεται, θα συνεχίσει να το προσπαθεί με κάθε τρόπο...