Τέτοια κάθοδο δε μπορούσαν να την προβλέψουν ούτε οι πιο απαισιόδοξοι οικονομικοί αναλυτές! Μιλάμε για πραγματική πτώση στο κενό...

Η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας έχει πιάσει πάτο!
Σύμφωνα με την έκθεση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) η χώρα μας βρίσκεται στην 71η θέση της παγκόσμιας κατάταξης, σε σύνολο 133 χωρών.

Το τραγικό είναι οτι το 2003 η χώρα βρισκόταν στην 35η θέση της παγκόσμιας κατάταξης!

Μη γελιόμαστε. Ούτε η 35η, ούτε φυσικά και η 71η θέση είναι τιμητικές. Η ελληνική ανταγωνιστικότητα οφείλει να βρίσκεται μεταξύ των 20 πρώτων χωρών παγκοσμίως και να μένει εκεί με κάθε τρόπο.

Παρόλα αυτά, η τραγική πτώση της ανταγωνιστικότητας αντανακλά την καταστροφική διαχείριση, την έλλειψη ικανότητας και οράματος της απερχόμενης κυβέρνησης. Εν μέσω μιας παγκόσμιας κρίσης, κατόρθωσε να υποβιβάσει την ανταγωνιστικότητα της χώρας σε επίπεδα χαμηλότερα ακόμη και από τη τη Μποτσουάνα ή το Αζερμπαιτζάν!

Μάλιστα, όσον αφορά τη μακροοικονομική σταθερότητα και τις γενικότερες προοπτικές της χώρας, καταλαμβάνουμε την 103η θέση - σε σύνολο 133! Ή ακόμη, είμαστε 116οι όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της αγοράς εργασίας!

Έτσι, το διακύβευμα των επερχόμενων εκλογών δεν είναι η οικονομία, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Είναι απλά η ΕΠΙΒΙΩΣΗ της χώρας. Επιβίωση από ένα βαθύτατο μαρασμό στον οποίο έχει περιέλθει, λόγω κακοδιαχείρισης και χρόνιων προβλημάτων. Και η επιβίωση αυτή δε γίνεται με ομφαλοσκοπήσεις και ερασιτεχνισμούς. Ούτε με αποφασιστικά λόγια και επιδείξεις αυτοπεποίθησης του Κώστα Καραμανλή. Ούτε με ήπιες διακηρύξεις του Γιώργου Παπανδρέου. Δε γίνεται με οικονομική πολιτική ασκούμενη από μάγους Μέρλιν, ούτε από κομματικούς ταγούς. Δε γίνεται από LSE-άδες της κακιάς ώρας, δε γίνεται από golden boys χωρίς ένσημα, ούτε από δικηγόρους της πεντάρας που μπήκαν στην πολιτική ελλείψει άλλων διεξόδων. Δε γίνεται από γόνους τζακιών, δε γίνεται από ρουσφετοτραφείς πολιτικάντηδες.

Θέλει αληθινούς ανθρώπους η επιβίωση της χώρας. Πραγματικούς, χωμένους στην καθημερινή ζωή, σε επαφή με το περιβάλλον, με γνώσεις, όραμα, πνεύμα, ευφυία, ικανότητες, διάθεση για δουλιά, σωστά αμειβόμενους και τίμιους.

Θέλει δηλαδή σουηδούς, ελβετούς, γερμανούς. Αλλά όχι νεοελληναράδες! Όχι κι άλλους νταβατζήδες στο κεφάλι της χώρας. Μπουχτίσαμε από νταβατζήδες. Όποιοι τολμήσουν να πιστέψουν οτι εκλέγοντάς τους επιλέξαμε να γίνουν οι νταβατζήδες μας, θα βρεθούν προ μεγάλων εκπλήξεων. ΤΕΡΑΣΤΙΩΝ...