1 εκατομμύριο επισκέπτες στο νέο μουσείο της Ακρόπολης, σε 4 μόλις μήνες! Το κάναμε πάλι το θαύμα μας. Κάναμε ρεκόρ, αφού αν συνεχίσουμε με τους ρυθμούς αυτούς θα φτάσουμε το μουσείο του Λούβρου ή το Βρεττανικό Μουσείο σε επισκεψιμότητα!

Αυτό αποδεικνύει κάποια πράγματα: τόσα χρόνια που η Ακρόπολη στεκόταν στη βροχή, στο λιοπύρι, στο κρύο, όρθια κι αγέρωχη, εμείς δεν πηγαίναμε να τη δούμε. Τώρα που τη βάλαμε σε ...κονσέρβα - σε Μουσείο ήθελα να πω - τρέξαμε όλοι σωρηδόν, σχηματίζοντας ουρές!

Προφανώς θέλουμε τα ...λούσα μας. Γιατί, άλλο να βλέπεις την Καρυάτιδα μέσα στον ήλιο, κάτω από το νέφος και τον αττικό ουρανό, κι άλλο μέσα στο αιρ κοντίσιον, με τεχνητό φωτισμό, κλεισμένη σε τέσσερις τοίχους. Μας αρέσει η κλεισούρα, το επίπλαστο, το τεχνητό...

Έτσι, τώρα που βρήκαμε τον τρόπο, είναι καιρός να προχωρήσουμε ακόμη πιο μακρυά. Ας κλείσουμε το Λευκό Πύργο μέσα σε μουσείο, μπας και τον επισκεφθούν και τον δουν τουλάχιστον οι Σαλονικιοί!

Να βάλουμε το ναό στο Σούνιο μέσα σε ένα δωμάτιο, για να πάμε να τον δούμε!

Στην ανάγκη, ας μπαγλαρώσουμε το θέατρο της Επιδαύρου σε ένα κλειστό μουσείο με σύγχρονα οπτικοακουστικά μέσα, κι έτσι θα το επισκεπτόμαστε στα σίγουρα!

Θέλουμε το περιβάλλον με τους δικούς μας όρους. Τον πολιτισμό στις συνθήκες που γουστάρουμε. Και τον εαυτό μας χορηγό επικοινωνίας σε μια οφθαλμαπάτη! Γιατί η εικονική πραγματικότητα μας πάει. Και την πάμε κι εμείς...

Εικόνα: Lilac Chaser του Jeremy L. Hinton - 2005. Κοιτάξτε επίμονα μέσα στο κέντρο της εικόνας, στο σταυρό και δείτε τι συμβαίνει.