Η ΑΠΟΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΣΗ είναι μία απο τις αρχές της προπαγάνδας. Πρόκειται για μία από τις προσφιλείς μεθόδους που χρησιμοποιεί συνήθως η εξουσία για να θολώνει τα νερά, να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη, να αποσπά την προσοχή από τους πραγματικά υπεύθυνους...

Ένα παράδειγμα αποπροσωποποίησης : την κασέτα, λέει, με το Ζαχόπουλο και τη φερόμενη ως ερωμένη του την έδωσε στον εισαγγελέα το ΜΑΞΙΜΟΥ.


Δηλαδή, μια ωραία πρωία, το Μαξίμου ξύπνησε πιασμένο από ένα κρύο ρεύμα, τεντώθηκε και αντί να πάει να πλυθεί σκέφτηκε "δε βάζω καμιά τσόντα να γουστάρω"; Πάει λοιπόν στη ντιβιντιέρα, ψάχνει και το χέρι του πιάνει ένα ντιβιντί που δεν το είχε ξαναδεί. Το ρίχνει στα βίντεα και αράζει στον καναπέ απέναντι (το...ΜΑΞΙΜΟΥ). Αρχίζει η ταινία, η εικόνα δεν είναι και πολύ καλή, ακούγονται κάτι φωνές, σκύβει καλύτερα και τι να δει : πρωταγωνιστούσε εκείνος ο χοντρός που ερχόταν που και που για τον Καραμανλή, ο φίλος ντε της κυράς...ο Ζαχόπουλος. "Βρε το αλάνι", σκέφτηκε το...ΜΑΞΙΜΟΥ, "για δες που την κουνάει την αχλαδιά"!


Άξαφνα μια εφιαλτική σκέψη πέρασε στο μυαλό του. "Ρε συ, αυτός έχει θέση, τι ντιβιντί είναι πάλι τούτο, θα μας κάψει, δηλαδή όχι εμένα, εγώ ένα απλό ΜΑΞΙΜΟΥ είμαι, αλλά η κυρά θα το φυσάει και δεν θα κρυώνει. Μήπως θα έπρεπε να την πάω στον εισαγγελέα;" σκέφτηκε.


Χωρίς να χάσει καιρό, φώναξε το Μπάμπη τον κηπουρό και του λέει, το ...ΜΑΞΙΜΟΥ, "πήγαινε ρε σε κείνον που ήταν εδώ τις προάλλες, εκείνον τον Κολιοκάτι, Κολιοπέτρο, Κολιοκώστα, τέλος πάντων και δώστου αυτό εδώ το ντιβιντί. Πρόσεχε μη μάθει τίποτα το αφεντικό, γιατί θα στεναχωρηθεί πολύ. Ούτε η κυρά, κατάλαβες;" , λέει το ΜΑΞΙΜΟΥ.

Ο Μπάμπης έφυγε σφαίρα και το ΜΑΞΙΜΟΥ συνέχισε να λιάζεται στο χειμωνιάτικο ήλιο, όντας σίγουρο οτι έπραξε το σωστό και οτι ο Κώστας Καραμανλής θα του έλεγε μπράβο για την πράξη του.

Έτσι λοιπόν έφτασε το ντιβιντί στον εισαγγελέα εφετών (και όχι στον Άρειο Πάγο που κανονικά έπρεπε, γιατί...ΜΑΞΙΜΟΥ ήταν αυτό, που να ξέρει το κτίριο που να τη στείλει ακριβώς...).