Ο ΔΗΜΟΛΟΓΟΣ ΚΑΙ ΤΟ HIP HOP ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ...
Για να είμαστε ακριβείς..., η κυβέρνηση και πιο συγκεκριμένα ο υπουργός υπ-ανάπτυξης έστησε τους έλληνες καταναλωτές στα 41 μέτρα... Αφού επάνδρωσε το υπουργείο με την αφεντιά του και κάμποσους ακόμη βαριεστημένους (α-)νοματαίους, ξαμολύθηκαν να διατυμπανίζουν οτι δε μπορεί να γίνει τίποτα για την ακρίβεια, γιατί έχουμε ελεύθερη αγορά και η δυνατότητα παρέμβασης του (παρα) κράτους είναι μηδαμινή. Μίλησε και ο Γρεβενιώτης GOODY-πουργός για τανγκό που θέλει δύο, έπιασε και κρύο και φύγανε και οι δύο, και μείναμε να δίνουμε τη ζωή μας για ένα τανγκό...
Αφού όμως είδανε κάτι άγριες διαθέσεις στο μάτι των καταναλωτών, μια γυαλάδα που έμοιαζε να προέρχεται από ασιτία, τρόμαξαν και άλλαξαν το cd... Έβγαλαν το τανγκό και έβαλαν χιπχοπιά:
ΤΟ HIP HOP ΤΗΣ ΑΚΡΙΒΕΙΑΣ
.
πήγαινα στη λαϊκή να βρω κάτι τομάτες,
μα βρήκα κάτι κολλητούς και πιάστηκα στις φράπες,
πάμε τους λέω, ρε χλέμπουρες να πάρουμε αντίδια
ώχου, μου λένε, κολλητέ, μας έσπασες τ'αρχ....α
η μάνα μου περίμενε με το φαϊ στο γκάζι
μα γω φραπέδες έπινα και στάλα δε με νοιάζει
πέρασε η ώρα κι έγινε σχεδόν μεσημεράκι
κ'είπα στα ζαρζαβατικά να ρίξω ένα ματάκι
μα σαν εζύγωσα κοντά και ρώτησα το πόσο
θυμώνει ο μικροπωλητής και κάνει τον καμπόσο
"όλα τα ζαρζαβατικά τα δίνουμε στο τζάμπα
ρίξε μου πέντε ευρώπουλα" - και κει με πιάνει κράμπα
του λέω με πέντε ευρώπουλα παντρεύομαι τη Νταίζη
"παντρέψου και τον Περικλή-τι είν'τούτος, δε μας χέζει;"
"παντρέψου και τον Περικλή-τι είν'τούτος, δε μας χέζει;"
ρωτάω και στον διπλανό, κι αυτός μου λέει τα ίδια
μάνα δε βλέπω πιθανό να βράζουμε αντίδια
μήπως τυχαίο ήτανε, ας δω και τις τομάτες
που πήγαν, τώρα ήταν εδώ, μήπως τις πήραν, νά'τες
θωρώ που λέτε κολλητοί, δυο ντοματίνια μούρλια
μα ήτανε περίεργα, μου μύριζαν αγγούρια!
"Μεγάλε", λέω του πωλητή, "τι έχουν οι τομάτες";
Τι νά'χουν, μου αποκρίνεται, απλά είναι φευγάτες...
Τις άφησα και κίνησα να βρω κανά μαρούλι
και τότε ανατρίχιασα ίσαμε το μεδούλι!
Τα χρήματα που μού'δωσε η μάνα μου για ψώνια
εγώ τα ήπια φραπεδιές και έμεινα ...κολώνια
Ψάχνω στην τσέπη μου βαθιά να βρω καμία visa
και σ'ένα δέντρο έγειρα σα νά'μουνα στην Πίζα
"Μου δίνετε δυο λάχανα", λέω σ'έναν μουστάκια
"δύο μαζί;" γελάει αυτός, "μπράβο ρε τυχεράκια"!
του δείχνω την πιστωτική, μου λέει "πάω να στα φέρω
στο χρηματοκιβώτιο τα κρύβω κ'υποφέρω..."
Χτυπάει την πιστωτική κ'η μούρη του ξυνίζει
και στο χοντρό από δίπλα του δυο λόγια μουρμουρίζει
"ξεπέρασες το όριο, που θες και λαχανίδια
μ'αυτό το χρήμα δε μπορεί να φάς ούτε ...αντίδια"
Να μη σας τα πολυλογώ, από τότε έχω ρέψει
η μάνα μου δε μ'άφησε να πω ούτε μια λέξη
και στη δουλιά με έστρωσε, αφού μού'ριξε φάπες,
μέσα στη λαχαναγορά, να κουβαλώ ...τομάτες!
Υοοο
L'Auteur
4 σχόλια