Ο,ΤΙ ΑΠΕΡΓΗΣΑΤΕ, ΑΠΕΡΓΗΣΑΤΕ...
Απεργία, ενότητα κι αγώνας σήμερα, αφού απεργούν μέχρι και αυτοί που ...δεν ήθελαν να απεργήσουν! Βέβαια το γεγονός οτι είναι πλέον πολύ αργά το ξέρουν όλοι, αλλά τι να κάνουν... Βλέπετε, οι εργατοπατέρες συνδικαλιστές κατεβάζουν τον κόσμο σε απεργία τώρα, που το ασφαλιστικό είναι στη Βουλή για ψήφιση, αντί να το κάνουν αυτό τόσους μήνες που συζητιέται στα κανάλια και τα ταμπλόιντ. Αφού λοιπόν ο κύβος ερίφθη, είπαν οι μάγκες να κερδίσουν και μερικούς πόντους για τις επόμενες εκλογές των συνδικάτων...
Βέβαια ο κόσμος δεν σκέφτεται τόσα πονηρεμένα. Σου λέει, παλεύουμε για τα δικαιώματά μας. Και καλά κάνει. Όμως το πρόβλημα είναι οτι δεν υπάρχουν αυτιά να ιδρώσουν από την πλευρά της κυβέρνησης. Ποιός να χολοσκάσει; Ο Καραμανλής; Σιγά μη σταματήσει το Playstation! Η Φάνη; Η γυναίκα πουλάει τρέλα! "Φροντίζουμε την ελληνίδα μάνα" ωρύεται για το ασφαλιστικό νομοσχέδιο-αποκύημα της νοσηρής της φαντασίας! Ο Ρουσόπουλος; Δε μπορεί τώρα, κάνει διδακτορικό!
Οι άνθρωποι φροντίζουν τον κώλο τους! Δεν ασχολούνται με τα δικά σας προβλήματα... Έχουν δουλιές να κάνουν. Δεν υπάρχει κοινό μήκος κύματος, πως να το κάνουμε; Εσείς φωνάζετε για μία ψωροσύνταξη και ο Αλογοσκούφης σκέφτεται ποιόν ντεκορατέρ να πάρει για τη βίλα του! Είναι διαφορετικά τα ενδιαφέροντα λέμε...
Άσε η αντιπολίτευση... Αντί να κάνει ψυχοθεραπεία και να καταλάβει τι θέλει ο κόσμος, κάνει συνέδρια για να πει στον κόσμο τι θέλει αυτή! Να γίνει κυβέρνηση δηλαδή. Έστω και συνεργασίας...
Οι άλλοι πάλι, στον κόσμο τους. Ο Τσίπρας την είδε αλαζών με το καλημέρα, ο Αλαβάνος σχεδιάζει με τι επίθετο θα χαρακτηρίσει τον Καραμανλή στην συζήτηση του προϋπολογισμού για το 2010, το ΚΚΕ κρύβεται από την πραγματικότητα για να μη φθαρεί-σαν τις μούμιες, ο Καρατζαφέρης φεύγει από τη συζήτηση του ασφαλιστικού-για να μην αναγκαστεί να αποκαλύψει οτι συμφωνεί...
Μην το ψάχνετε... Αυτοί έχουν τα δικά τους. Η σημερινή απεργία δεν τους αφορά. Δεν τους αγγίζει. Είναι βέβαιο οτι θα το συζητήσουν για 2 λεπτά και μετά θα κάτσουν να σκεφτούν τι μπορεί να κερδίσει ο καθένας από την απεργία αυτή.
Χρειάζονται ασφαλιστικές δικλείδες στο πολίτευμα. Απαιτούνται μέθοδοι ελέγχου της εξουσίας, ενδιάμεσες τεχνικές, μεταξύ των εκλογικών αναμετρήσεων. Όχι οι δημοσκοπήσεις. Άλλοι τρόποι. Χρειάζεται να τεντώσει το σκοινί. Να πιάνουν τόπο οι απεργίες. Να κινδυνεύει η πολιτική ύπαρξη όποιου-παρανόμως-αποφασίζει ενάντια στο συμφέρον του λαού. Γιατί το πολίτευμα νοσεί, με βαριάς μορφής καρκίνο και μάλιστα στο τελικό στάδιο. Και δεν αρκεί η διακοσμητική ύπαρξη του Κάρολου Παπούλια για να δίνει άλλοθι στην ασυδοσία των διοικούντων. Οι οποίοι πλέον, ξεκάθαρα, δε διοικούν εξ ονόματος του λαού...
Διαβάστε στα σχόλια μια πολύ ενδιαφέρουσα τοποθέτηση και την απάντηση σ'αυτή.
L'Auteur
9 σχόλια