ΚΑΚΟΜΑΘΗΜΕΝΟ ΠΑΙΔΙ Η ΕΛΛΑΔΑ;
ΕΚ ΤΩΝ ΕΣΩ
Παζάρι για το Σκοπιανό και η θέση της Ελλάδας μόνο ευχάριστη δεν είναι. Προσπαθεί να κερδίσει ό,τι μπορεί σε μια διαπραγμάτευση που θεωρείται χαμένη, ενώ ταυτόχρονα δικαιολογείται σε φίλους και συμμάχους για τη στάση της, που μοιάζει κακομαθημένου παιδιού.
Μήπως η Ελλάδα είναι κακομαθημένο παιδί; Μήπως αυτό φταίει για τη μόνιμη στάση της χώρας μας σε κάθε περίσταση, όπου αισθανόμαστε οτι μας αδικούν, οτι όλοι είναι εναντίον μας, οτι υπάρχει παγκόσμια συνομωσία εναντίον μας;
Πως αλλιώς εξηγείται οτι στο Σκοπιανό, όπως και σε τόσα άλλα θέματα, αφήνουμε το χρόνο να περάσει, οι συνθήκες στρέφονται εναντίον μας αλλά εμείς δεν κουνιόμαστε, μέχρι να φτάσει ο κόμπος στο χτένι. Τη στιγμή βέβαια που φτάνει, φωνάζουμε όσο πιο δυνατά μπορούμε και κάνουμε φασαρία για να τραβήξουμε την προσοχή. Συνήθως όμως είναι αργά.
Έτσι και στο Σκοπιανό, αφού αφήσαμε να περάσουν οι δεκαετίες χωρίς να αντιδρούμε όπως έπρεπε, την τελευταία δεκαπενταετία φωνάζουμε διεκδικώντας το δίκιο μας. Όμως στην ιστορία ισχύει σε πολύ μεγάλο βαθμό η χρησικτησία. Το βλέπουμε συνεχώς μπροστά μας, με τελευταίο παράδειγμα το Κόσοβο. Η χρησικτησία επιβάλει αποφάσεις, ενώ το ιστορικό δίκαιο αποτελεί ουτοπία.
Και η χώρα μας επιδεικνύει τεράστια πολιτική αφέλεια διεκδικώντας οποιοδήποτε ιστορικό δίκαιο. Με προφανή έλλειψη ρεαλισμού και πολιτικής δεινότητας, διεκδικούμε κεκτημένα που μόνο εμείς θεωρούμε ως κεκτημένα. Διεκδικούμε ονομασίες που τις χρησιμοποιούν άλλοι για γενιές και γενιές μπροστά στα μάτια μας, αντί να τίς επιβάλουμε δια της πολιτικής μας ισχύος (αν υπήρχε...), διεκδικούμε μάρμαρα τα οποία δε μας δίδονται (αντί να τα παίρνουμε δια της πολιτιστικής μας ισχύος (αν υπήρχε...), διεκδικούμε επιδοτήσεις επιβίωσης που μας δίδονται με το σταγονόμετρο, αντί να επιβαλλώμεθα δια της οικονομικής μας ισχύος (αν υπήρχε κι'αυτή)...
Δρούμε σαν κακομαθημένα παιδιά, που θεωρούμε δεδομένη την αγάπη των γονέων μας και απαιτούμε από αυτούς ό,τι θέλουμε. Στον πολιτικό και ιστορικό όμως στίβο δεν υπάρχουν γονείς. Είμαστε ορφανοί και πρέπει να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Κάτι που δεν κάναμε ποτέ μέχρι τώρα στη σύγχρονη νεοελληνική ιστορία.
L'Auteur
2 σχόλια