ΠΟΥΛΗΣΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ

By Τρίτη, Μαΐου 06, 2008

Πούλησα την ψυχή μου στο διάβολο! Ναι λοιπόν, την πούλησα! Και την πούλησα ακριβά. Όχι κοψοχρονιά! Του ζήτησα να μου δώσει πλούτη και μεγαλεία και δόξα και υστεροφημία και γυναίκες και άλλα πλούτη! Και μου τα έδωσε όλα...

Ένα μόνο ξέχασα να του ζητήσω: να με κάνει αναίσθητο! Τι αναίσθητο...εντελώς υποχόνδριο! Φυτό! Να μην αισθάνομαι, να μη νιώθω... Να ζω σε δικό μου κόσμο, όπου τίποτα δε θα με πονά, τίποτα δε θα με πληγώνει. Γιατί, τι να τα κάνεις τα πλούτη και τα μεγαλεία, αν είναι να είσαι ευάλωτος; Να μπορεί να σε πληγώσει μια ασήμαντη μικρή ενέργεια ενός ασήμαντου εντόμου;

Ξέχασα λοιπόν να ζητήσω από το διάβολο να με κάνει αναίσθητο και το πληρώνω! Το πληρώνω κάθε μέρα. Γιατί, παρά τα μυθικά μου πλούτη, τα χαρέμια των γυναικών, τη δόξα και τη μεγαλοπρέπεια στην οποία ζω, ένα σαράκι με τρώει. Το σαράκι της υπερευαισθησίας! Κάθε τι που συμβαίνει μου ανοίγει και μια πληγή! Κάθε στεναχώρια μου γίνεται δράμα, κάθε δράμα γίνεται τραγωδία! Κάθε μικρή πληγή γίνεται τεράστιο πλήγμα, κάθε πόνος γίνεται ανυπόφορος. Και κάθε ανθρώπινη αδυναμία γίνεται στάση ζωής. Έτσι ο μικρός άνθρωπος γίνεται μεγάλος μέσα από τις πράξεις του, κοιτάζει τον εαυτό του και του γελά και τον φαντάζεται ευτυχισμένο και μόλις μαζευτούν λίγα σύννεφα, πνίγεται μέσα σε τυφώνες και κατακλυσμούς, τον παίρνει και τον σηκώνει και τον στροβιλίζει! Και το χειρότερο είναι οτι συχνά ακούω εκείνο τον άθλιο το διάβολο να γελά τρανταχτά, και ξέρω πως γελά μαζί μου...

You Might Also Like

5 σχόλια