Άλλο ένα ελληνικό ευτράπελο:
"Φρένο στις τράπεζες έβαλε το υπουργείο Ανάπτυξης, το οποίο απαγορεύει 15 όρους τραπεζικών συμβάσεων για στεγαστικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες και καταθέσεις, που έχουν κριθεί παράνομοι και καταχρηστικοί με αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις.
Σε δηλώσεις του, ο υπουργός Ανάπτυξης, Χρήστος Φώλιας, τόνισε ότι με την απόφαση αυτή αποκτούν καθολική εφαρμογή αμετάκλητες δικαστικές αποφάσεις που έχουν εκδοθεί από το 1998 και μετά, αλλά ορισμένα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα με διάφορες προφάσεις απέφευγαν να τηρήσουν"-ANT1.

Προσέξτε τώρα την πορεία των πραγμάτων:
1. οι τράπεζες θέτουν όρους στους πελάτες τους οι οποίοι θεωρούνται παράνομοι.
2. Το θέμα πηγαίνει στα δικαστήρια και τελεσιδικεί με απόφαση που κρίνει τους όρους όντως παράνομους.
3. Αντί να γίνουν έλεγχοι για το αν εφαρμόζονται οι αποφάσεις του δικατηρίου και να επιβάλλονται κυρώσεις όπου δεν εφαρμόζονται, έρχεται ο υπουργός (!) για να "βάλει φρένο" στις τράπεζες και να βεβαιώσει οτι θα εφαμοστεί ο νόμος!

Δηλαδή, για κάθε απόφαση των δικαστηρίων, έχουμε δικαίωμα να μην την εφαρμόζουμε μέχρι να βγει ο υπουργός και να πει οτι πλέον εφαρμόζεται; Και γιατί χρειάζεται να το πει ο υπουργός; Και υπό ποίαν ιδιότητα ο υπουργός επιβεβαιώνει αποφάσεις δικαστηρίων; Και αν δεν εφαρμόζουμε κάποια απόφαση δικαστηρίου μέχρι να την επιβεβαιώσει ο υπουργός δεν τιμωρούμαστε; Και, τέλος-τέλος πότε θα σταματήσουν οι μπούρδες στη χώρα αυτή;