Μετά την έκθεση με τα χαρακτικά του Picasso, η οποία συζητήθηκε πολύ αλλά κυρίως άρεσε πολύ, μια δεύτερη έκθεση με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται στο Τελλόγλειο Ίδρυμα στη Θεσσαλονίκη. Σύμφωνα με το δελτίο Τύπου της 5ης Νοεμβρίου 2008: "...υπεγράφη η μεταφορά της έκθεσης Joan Miro από τη Μαγιόρκα στη Θεσσαλονίκη... Η έκθεση θα περιλαμβάνει έργα από τη μόνιμη συλλογή του Ιδρύματος Miro στη Μαγιόρκα, γλυπτά, τεκμήρια που δεν έχουν εκτεθεί μέχρι σήμερα, ενώ θα πραγματοποιηθούν και παράλληλες εκδηλώσεις σε συνεργασία με άλλους οργανισμούς της Θεσσαλονίκης... Η έκθεση θα εγκαινιαστεί το Σεπτέμβριο του 2009 και θα διαρκέσει μέχρι τον Ιανουάριο του 2010, οπότε και θα μεταφερθεί στην Αθήνα...".

Ο Χουάν Μιρό (Juan Miro, στα καταλανικά Joan Miro αποδίδεται Τζουάν Μιρό ή Ζουάν Μιρό) (Joan Miró i Ferrá, 20 Απριλίου 1893 – 25 Δεκεμβρίου 1983) ήταν Καταλανός ζωγράφος και γλύπτης και θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους υπερρεαλιστές καλλιτέχνες του 20ου αιώνα.
Γεννήθηκε το 1893 στην Βαρκελώνη και σε ηλικία 14 ετών φοίτησε στην Εμπορική Σχολή, αν και παράλληλα παρακολουθούσε κρυφά μαθήματα στην Σχολή Καλών Τεχνών και αργότερα στην Ακαδημία Galí μέχρι το 1915. Το 1920 μετακόμισε στο Παρίσι όπου συμμετείχε στους καλλιτεχνικούς κύκλους της Μονμάρτης και γνωρίστηκε αρχικά με το κίνημα του ντανταϊσμού και αργότερα με τους υπερρεαλιστές, κάτω από την επίδραση των οποίων άρχισε να διαμορφώνει ένα ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος στη ζωγραφική του. Το 1921 πραγματοποιεί την πρώτη του ατομική έκθεση στο Παρίσι, στη γκαλερί «La Lincorne», ενώ περίπου δέκα χρόνια αργότερα πραγματοποιείται η πρώτη ατομική του έκθεση στη Νέα Υόρκη. Το 1926 ασχολήθηκε με τη σκηνογραφία και σε συνεργασία με τον Μαξ Ερνστ σχεδίασε τα κοστούμια και τα σκηνικά για τα Ρώσικα Μπαλέτα Σεργκέι Ντιαγκίλεφ. Το 1928 εκθέτει, μαζί με μια ομάδα σουρεαλιστών ζωγράφων, στη γκαλερί «Pierre», πάλι στο Παρίσι. Παρόλο που ο Miró σεβόταν ανέκαθεν τις ομάδες και τις ιδεολογίες, κρατούσε συνήθως τον εαυτό του έξω από αυτές, αναπτύσσοντας τις δικές του δεξιότητες και απόψεις περί τέχνης. Το 1929 παντρεύεται την Pilar Juncosa στην Palma de Majorca. Εγκαθίστανται στο Παρίσι, στον αρ. 3 της Rue François Mouton. Το 1930 γεννιέται στη Βαρκελώνη η κόρη του Maria Dolors. Από το 1929 μέχρι το 1930, ο Miró αρχίζει να ενδιαφέρεται για αυτό καθαυτό το αντικείμενο, και δουλεύει τα collages. Η πρακτική αυτή τον οδήγησε στο να κατασκευάσει τα σουρεαλιστικά του γλυπτά. Τα βασανισμένα του τέρατα έκαναν την εμφάνισή τους αυτή τη δεκαετία. Επιπλέον πειραματίζεται με διάφορες, άλλες, καλλιτεχνικές φόρμες, όπως χαρακτική, λιθογραφία, υδατογραφία, παστέλ, ακόμα και ζωγραφική πάνω σε χαλκό. Την περίοδο αυτή ξεχωρίζουν ιδιαίτερα, δυο κεραμικές τοιχογραφίες που έκανε για το κτήριο της UNESCO στο Παρίσι, «ο τοίχος της Σελήνης» και «ο τοίχος του Ήλιου».

Ο μεγαλύτερος ίσως θεωρητικός του υπερρεαλισμού και ένα από τα ηγετικά στελέχη του, ο Αντρέ Μπρετόν, αναφερόμενος στον Μιρό δήλωσε πως "είναι ο περισσότερο σουρρεαλιστής από όλους". Το 1955 εγκατέλειψε προσωρινά τη ζωγραφική και αφοσιώθηκε περισσότερο στις γραφικές τέχνες και τα κεραμικά.

Ήταν στα τέλη της δεκαετίας του ’60 που ξεκίνησε η τελευταία, καλλιτεχνική του, περίοδος και η οποία θα διαρκούσε μέχρι το θάνατό του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ασχολήθηκε κυρίως με έργα για διακόσμηση μνημείων και δημόσιων χώρων. Τα έργα του αυτά είχαν την πλαστικότητα και τη φρεσκάδα των έργων του στον καμβά, ταυτόχρονα με την πολύ προσεκτική επιλογή του υλικού από το οποίο κατασκευάζονταν. Το ενδιαφέρον του επικεντρώνονταν στον συμβολισμό, χωρίς να δίνει ιδιαίτερη σημασία στην απεικόνιση του θέματος, παρά –κυρίως- στον συμβολισμό που ξεπηδούσε από το έργο.
Το 1975 δημιουργήθηκε το Ίδρυμα Χουάν Μιρό στο Κέντρο Σπουδών Σύγχρονης Τέχνης στη Βαρκελώνη. Ο ίδιος ο Μιρό δώρισε στο ίδρυμα περίπου 5000 σχέδια του.
Πέθανε στις 25 Δεκεμβρίου του 1983 στην πόλη της Μαγιόρκα, σε ηλικία 90 ετών και στις 29 Δεκεμβρίου η σωρός του μεταφέρεται και ενταφιάζεται στο κοιμητήριο του Montjuïc, στη Βαρκελώνη..

Ο Μιρό δέχτηκε πολλές επιδράσεις από μεγάλους ζωγράφους όπως ο Βαν Γκογκ, ο Σεζάν και ο Κλεέ, καθώς και από τον κύκλο των φοβιστών. Το 1919 στο Παρίσι, ο Μιρό συνδέθηκε φιλικά με τον Πικάσο. Μελέτησε τη λαϊκή ζωγραφική του Ανρί Ρουσώ, της οποίας στοιχεία βρίσκουμε σε πολλά έργα του.Μετά το 1921 ακολούθησε το κίνημα του σουρρεαλισμού, δεν αποδέχτηκε όμως απόλυτα τις βασικές του αρχές, την εφιαλτική ατμόσφαιρα, τις ονειρικές και απαισιόδοξες τάσεις του.
Αντίθετα, καλλιέργησε μια τέχνη γεμάτη ποίηση και λυρισμό, παιδική αφέλεια, καθαρά και έντονα χρώματα. Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της ζωγραφικής του είναι η ελεύθερη, χιουμοριστική φαντασία του, το διονυσιακό και ορφικό στοιχείο και η μαγική, ποιητική του γλώσσα. Τα έργα του Μιρό ασχολούνται με την αινιγματική θέση του ανθρώπου σ΄ έναν αινιγματικό κόσμο. Πιτσιλιές και κηλίδες δημιουργούν μορφές, κι αυτές με τη σειρά τους δημιουργούν μια νέα πραγματικότητα.

περισσότερα εδώ...