Αρχιμανδρίτης, επιχειρηματίες, πολιτικοί μηχανικοί, γυναικολόγος, αγγειοχειρουργός, φοιτητής, αξιωματικός του Στρατού, D.J... Οι παραπάνω, εμπλεκόμενοι στο πρόσφατο σκάνδαλο παιδοφιλίας, ανήκουν στην κατηγορία των πολιτών "υπεράνω πάσης υποψίας", όπως συνηθίζει να τους αποκαλεί ο νεοεεληνικός μικροαστισμός.

[] Το ζήτημα είναι με ποιά κριτήρια θεωρούνται κόποιοι πολίτες ως "υπεράνω πάσης υποψίας". Η έλλειψη κουλτούρας της σύγχρονης νεοελληνικής φυλής επέδρασε καταλυτικά στις κοινωνικές δομές και η διαμόρφωση της κοινής γνώμης επηρεάστηκε από μια σειρά δεδομένων που συνήθως συναντώνται σε κλειστές κοινωνίες περιορισμένης κινητικότητας, με στοιχεία διατήρησης ακόμη και εσφαλμένων πεποιθήσεων και αδυναμία διαφοροποίησής τους.

Έτσι, η ανάγκη ύπαρξης σε μια κλειστή κοινωνία πολιτών "υπεράνω πάσης υποψίας" οδήγησε στην εφαρμογή μικροαστικών κριτηρίων και τη ν αυθαίρετη θεώρηση της ύπαρξης επαγγελματικών ομάδων που δικαιωματικά εντάσονται σε αυτή την κατηγορία. Έτσι γιατροί, δικηγόροι, μηχανικοί, ιερωμένοι αντάχθηκαν στην κλειστή κάστα των πολιτών υπεράνω πάσης υποψίας, και στρογγυλοκάθησαν εκεί απολαμβάνοντας τα προνόμια της θέσης τους.

Αποθωμανοποίηση

Ακόμη και αν ο γιατρός ήταν αμελής και ελλιπής, αν ο δικηγόρος ήταν επαγγελματίας ψεύτης, αν ο μηχανικός ήταν παρανομών, αν ο ιερωμένος ήταν σεξουαλικά στερημένος και σε αναζήτηση, η κοινωνία συνεχίζει να τους θεωρεί "υπεράνω πάσης υποψίας". Και, σα συνέπεια, τους κατατάσσει στη λίστα των "μη υπόπτων" σε πλείστες περιπτώσεις. Εκεί που απαιτείται εγρήγορση, υποψιασμός, χρήση της λογικής των πιθανοτήτων, οι "υπεράνω υποψίας " πολίτες απολαμβάνουν ενός ιδιότυπου ασύλου, ζουν μέσα σε κάστρα που τους προφυλάσσουν. Και μεις αναρωτιόμαστε γιατί σε πάρα πολλές περιπτώσεις οι ένοχοι τόσων παραβάσεων δεν ανακαλύπτονται ποτέ.

Η ιδιότυπη αυτή αριστοκρατιοποίηση της ελληνικής κοικωνίας, η δημιουργία νεο-πληβείων λειτουργεί καταδικαστικά για την μετεξέλιξή της σε μια σύγχρονη κρατική δομή, με αρχές βασισμένες στη δημοκρατία και σε κοινή γραμμή με την πολιτισμική εξέλιξη στην υπόλοιπη Ευρώπη. Η εμμονή μας σε πρότυτα οθωμανικής περιόδου μας κρατά αγγυλωμένους σε λογικές ξεπερασμένες, αποδεδειγμένα εσφαλμένες και σαφώς αναχρονιστικές.

Μήπως είναι λοιπόν καιρός να αναθεωρήσουμε τις αρχές και τις αξίες μας, ώστε να λάβουμε υπόψη μας τη σύγχρονη πραγματικότητα, αλλά και μια διαφορετική φιλοσοφική θεώρηση περί της επάρκειας, της ηθικής, της νομιμότητας, της δικαιοκρατίας και της ανοχής της νεοελληνικής κοινωνίας? Μήπως ήρθε καιρός να προχωρήσει σθεναρά και εκτενώς η πραγματική αποθωμανοποίηση της ελληνικής κοινωνίας?