Ο ΓΕΝΝΑΙΟΣ ΚΩΣΤΑΣ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ-ΠΡΕΚΑΣ
"Ο πνιγμένος απ'τα μαλλιά του πιάνεται"!
Αυτό είναι το δόγμα πάνω στο οποίο ο Καραμανλής θα πορευτεί μέχρι την αλλαγή του δημοσκοπικού σκηνικού, αν και όποτε αυτό προκύψει.
.
Αν θέλουμε να το ερμηνεύσουμε διαφορετικά, θα μπορούσαμε να πούμε οτι ο πρωθυπουργός "ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία". Η πραγματικότητα είναι οτι στην οικονομία η διακυβέρνηση Καραμανλή επέδειξε έλλειψη οραματισμού και ικανότητας. Η κατανόηση του γεγονότος αυτού από τους ψηφοφόρους, σπρώχνει τον πρωθυπουργό σε ένα δίλημμα: να κάνει πίσω και να προχωρήσει σε αλλαγή πολιτικής με εφαρμογή φιλολαϊκότερης πολιτικής, ή να επιβάλει σκληρά μέτρα, έστω και πρόσκαιρα, υπακούοντας στις εντολές της Ε.Ε.-σκληρά μέτρα υπό τη μορφή χαρατσιού...
.
Το δίλημμα ήταν στην πραγματικότητα μονόδρομος: καμία παρέκλιση δε νοείται από την πολιτική που επιβάλλουν οι Βρυξέλλες. Ο Καραμανλής αναγκάστηκε να περάσει ως δικά του τα μέτρα που του ζητήθηκαν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή. Στην ουσία, κάνει απλώς ό,τι του λένε... Επέβαλε το χαράτσι, προβάλλοντας ως θετικό το γεγονός της εφάπαξ επιβολής του. Επειδή όμως "ο καιρός γαρ εγγύς", μπορούμε ήδη να βάλουμε ένα στοίχημα για το αν θα επιβληθεί και του χρόνου, με την ίδια ή με παρεμφερή μορφή...
.
Ενώ λοιπόν πνίγεται, η κυβέρνηση πιάνεται απο τα μαλλιά της, κάνει την ανάγκη φιλοτιμία και βαφτίζει τα επώδυνα μέτρα ως "τολμηρά" μέτρα, ως σύγκρουση με το πρόσκαιρο εκλογικό κέρδος. Με τον τρόπο αυτό η κυβέρνηση δικαιολογεί και τη δημοσκοπική της πτώση, κυρίως προς το εσωτερικό της μέτωπο, καθώς στο σύνολο του πληθυσμού τα μέτρα θα έχουν επιπτώσεις που δεν απαλύνονται από λεονταρισμούς περί γενναιότητας. Για την κοινή γνώμη, οι γενναίοι απλώς ...δεν έχουν χρέη!
Το πρόβλημα όμως της παρούσας κυβέρνησης είναι οτι ...δεν έχει μαλλιά για να πιαστεί! Κάτι ο Χατζηδάκης, κάτι ο Δένδιας, λίγο ο Βουλγαράκης, με τη συνδρομή του ίδιου του κ. Καραμανλή, όλων μαζί η τριχοφυία δεν αρκεί για να συγκριθεί ούτε με το τσουλούφι του ...Παυλόπουλου! Και η έλλειψη αυτή μαλλιών είναι τόσο πραγματική όσο και μεταφορική. Έτσι η κυβέρνηση πιάνεται στην ουσία από ...τρίχες και προσπαθεί να σωθεί.
.
Ο γενναίος Καραμανλής, που βαδίζει το δρόμο το δύσκολο, τον επίπονο, το δρόμο του χρέους, θυμίζει κάτι από Κώστα Πρέκα. Πολεμά το δικό του πόλεμο να παραμείνει στην εξουσία, με υπερβολικό ζήλο ως προς το υποκριτικό μέρος. Περικυκλώνει μόνος του τους εχθρούς και στο τέλος χάνει μεν τον πόλεμο, αλλά κερδίζει την αναγνώριση του εχθρού! Γιατί, ας είμαστε ειλικρινείς: o Καραμανλής μάχεται με νύχια και με δόντια στη μάχη της παραμονής στην εξουσία. Όμως, μόνο σε αυτή τη μάχη, δυστυχώς...
L'Auteur
0 σχόλια