ΤΑΤΙΑΝΑ, ΑΛΙΘΙΑ, ΑΝΔΡΕΙΑ
Κάθισα να δω Τατιάνα! Το είδαμε κι αυτό... Το βασανιστήριο στο οποίο με υπέβαλα οφειλόταν στην εικόνα της Αλίθια Ρομέρο-Κορτέζ ως προσκεκλημένης της Τατιάνας Στεφανίδου!
Τειλικά η τηλεθέαση είναι μεγάλη πουτάνα. Σε αναγκάζει να κάνεις πράγματα που υπό φυσιολογικές συνθήκες δε θα έκανες ούτε στους εφιάλτες σου! Έτσι και η Τατιάνα, βρέθηκε να συζητά με τη σύζυγο (πλέον) του Σάββα Ξηρού, αισθανόμενη άβολα, αλλά κυνηγώντας τα νούμερα και δικαιώνοντας όσους λένε οτι για την τηλεθέαση θα έκανε τα πάντα.
Κάθισα λοιπόν και είδα τη συνέντευξη της Αλίθια, παρακολουθώντας κάποια που προσπαθούσε να πει τη δική της αλήθεια, να αποκτήσει βήμα για να μιλήσει για τα δικαιώματα του συντρόφου της στη φυλακή, και μια Τατιάνα να προσπαθεί να συγκεράσει την ανάγκη για τηλεθέαση με τις απαιτήσεις του συντηρητικού και μικροαστικού κοινού που την παρακολουθεί.
Εδώ και μισή ώρα λοιπόν σκουπίζομαι! Ναι, σκουπίζομαι από το φτύσιμο που έριξε η Αλίθια Ρομέρο στην ελληνική δημοκρατία, της οποίας είμαι -λέμε- μέλος. Ένα φτύσιμο μεγάλο, επεξηγημένο, δίκαιο και σαφές. Με την Τατιάνα να χτυπιέται για την ύπαρξη της δημοκρατίας στη χώρα μας - αφού, όπως είπε, επιτρέπει στην Αλίθια να είναι καλεσμένη της - και την Αλίθια να ανταπαντά οτι δεν υπάρχει.
Το συμπέρασμα θα μπορούσε να είναι οτι υπάρχει δημοκρατία, όχι όμως επειδή επιτρέπει στις όποιες Αλίθιες να βγαίνουν στην τηλεόραση, αλλά επειδή επιτρέπει στις όποιες Τατιάνες να ΚΑΝΟΥΝ τηλεόραση!
Η Ρομέρο κατόρθωσε μετά από τόσα χρόνια να εμφανιστεί σε ζώνη υψηλής τηλεθέασης και να μιλήσει για όσα την απασχολούν. Οποιαδήποτε ανάλυση επί της ουσίας αυτών δεν είναι του παρόντος. Ωστόσο, και δικαίωμα έχει να το κάνει, και οφείλουμε να την ακούσουμε, και να αντιδράσουμε αν έχει δίκιο - που έχει.
Όμως, είμαστε μια χώρα όπου η κατινιά και η εξαθλίωση της πνευματικότητάς μας δε μας επιτρέπουν να ξεχωρίσουμε τις εικόνες όπου η ανθρώπινη αξία ξεπερνά το μακιγιάζ, όπου η εικόνα υποκλίνεται στο λόγο, όπου η βλακεία ανταγωνίζεται την ευφυία και την ανδρεία. Γιατί η ανδρεία δεν είναι προνόμια των ανδρών. Κάποιες Ρομέρο την έχουν με το κιλό και την επιδεικνύουν μόνο στους μυημένους.
Μάλλον όμως δε μπορεί να επικοινωνηθεί σε ζώνη υψηλής τηλεθέασης. Είναι σαν το Χατζιδάκι, ακούγεται πιο ιδιωτικά. Και μεις είμαστε κράτος που έχουμε χάσει εντελώς την ιδιωτικότητά μας. Μάλιστα, δεν ξέρω και αν ποτέ είχαμε κάτι τέτοιο... Και τη χάσαμε, ξεπουλώντας την για κάτι άλλο, πιο ελπιδοφόρο για τα φτηνά μας νεοεληνικά ήθη: τη βλακεία...
L'Auteur
2 σχόλια