ΠΕΡΙ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΩΝ ΚΑΙ ΣΤΕΓΑΣΤΙΚΗΣ ΒΟΥΛΙΜΙΑΣ
Τελικά το θράσος συναγωνίζεται τη βλακεία σε αυτή τη χώρα! Το μόνο που δεν ξέρουμε είναι το ...ποιός κερδίζει!
Το 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο είναι ένα μαύρο κι άραχνο κτίριο, κοντά στο κέντρο της Πόλης, το οποίο εγκαταλείφθηκε ως Νοσοκομείο όταν πριν από λίγο καιρό μετακόμισε στις νέες εγκαταστάσεις στον Περιφεριακό - ειρήσθω εν παρόδω, σε ένα κτίριο αλήστου υπερβολής και ματαιοδοξίας για τον πραγματικό ρόλο που καλείται να επιτελέσει...
Έμεινε λοιπόν άδειο το παλιό κτίριο, το οποίο θά μπορούσε να γίνει άμεσα Μουσείο, αφού παραμένει απόρροια θαύματος το πώς κατόρθωσαν να θεραπευτούν φαντάροι σε κείνο το ερείπιο, κάτι που πέρασε από στόμα σε στόμα και κατέληξε να γίνει μιλιταριστικός μύθος στα στρατόπεδα της επικράτειας...
Κενό λοιπόν το κτίριο-ερείπιο, φιλέτο όμως όσον αφορά την τοποθεσία του. Έπεσαν λοιπόν επάνω να το διεκδικήσουν διάφοροι, με το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας να κερδίζει, προς στιγμήν την κούρσα.
Ωστόσο, το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, στο οποίο ανήκει το κτίριο, δεν προχώρησε στην παραχώρηση, ένας θεός ξέρει για ποιούς λόγους. Έτσι, φτάσαμε σήμερα να κλείνουν οι φοιτητές την Εγνατία οδό διεκδικώντας την άμεση παραχώρηση του κτιρίου στο Πανεπιστήμιο...
Όποιος φωνάζει έχει δίκιο
Στη χώρα αυτή, όποιος βγαίνει στο δρόμο διεκδικώντας, θεωρεί οτι έχει και δίκιο. Το περίεργο είναι οτι και οι υπόλοιποι δίνουν δίκιο σε όσους διαμαρτύρονται, θεωρώντας τους αδικημένους από το κράτος και το σύστημα!
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, δεν είναι καθόλου έτσι. Τα Πανεπιστήμια της Θεσσαλονίκης στεγάζονται στους κεντρικότερους χώρους της πόλης. Κλείνουν τεράστιες εκτάσεις, γκετοποιώντας τις ως χώρους αποκλειστικά για τους φοιτητές, και στερώντας τις από τους κατοίκους της πόλης. Υπερκαλύπτουν το σημαντικότερο κομμάτι της πόλης δημιουργώντας μια περίεργη ασυλία που αποκλείει τους πολλούς από κάτι που ωστόσο τους ανήκει!
Δε θα επεκταθώ στη σημασία των φοιτητών για την πόλη, στην αξία που έχουν δυό Πανεπιστήμια για το πρεστίζ της και όλα τα συναφή. Όλα αυτά είναι γνωστά και κοινά αποδεκτά. Αυτό που δεν είναι κοινά αποδεκτό είναι η ύπαρξη δύο ολόκληρων Campus μέσα στο κέντρο μιας πόλης που στενάζει από έλλειψη χώρου, πάρκινγκ και χώρων αναψυχής. Είναι η ασφυξία που προκαλεί η κίνηση μέσα σε μια στενή περίγυρο χιλιάδων ανθρώπων χωρίς να υπάρχει η υποδομή για να τους δεχτεί.
Ευρώπη και πανεπιστημιακά campus
Σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις η τοποθέτηση των πανεπιστημιακών campus γίνεται περιφεριακά. Χωρίς να βρίσκονται πάρα πολύ μακριά από το κέντρο, τοποθετούνται πιο απόκεντρα, ώστε να μπορούν να επικοινωνούν με την πόλη μέσω των συγκοινωνιών, χωρις όμως να εμποδίζουν την καθημερινότητά της. Αυτό ευνοεί και το κόστος ζωής των φοιτητών, οι οποίοι νοικιάζουν με χαμηλότερα ενοίκια σε περιοχές που εξ'ορισμού δε "γεμίζουν", αφετέρου δίνουν ζωή στις περιοχές αυτές και κυρίως επιτρέπουν στην πόλη να τους αφομοιώνει χωρίς να της δημιουργούν πρόβλημα.
Στη Θεσσαλονίκη τα πράγματα είναι διαφορετικά. Το Αριστοτέλειο και το πανεπιστήμιο Μακεδονίας στρογγυλοκάθονται στο κέντρο, δημιουργούν ασφυκτικές συνθήκες κίνησης και αστικής λειτουργίας, αυξάνουν κατακόρυφα το κόστος των ενοικίων λόγω υψηλής ζήτησης και χαμηλής προσφοράς, ακόμη και αισθητικά αποτελούν έναν απέραντο χώρο αφισοκόλλησης χωρίς καμιά λογική.
Επιπλέον, τα θεσσαλονικιώτικα πανεπιστήμια πάσχουν από στεγαστική βουλιμία! Αντί να επιδιώκουν να συρρικνωθούν λειτουργικά ώστε να μπορούν να λειτουργούν με μειωμένο κόστος και μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα, αντί να κατανέμουν ορθολογικά τις λειτουργίες τους, αυτά εξαπλώνονται συνεχώς χωρίς πρόβλεψη, διεκδικώντας συνεχώς και περισσότερο χώρο.
Έτσι, φτάσαμε στο σημερινό αποκλεισμό της Εγνατίας οδού από τους φοιτητές του πανεπιστημίου Μακεδονίας, διεκδικώντας ακόμη ένα κτίριο της πόλης! Προτάσσοντας τη μάζα των φοιτητών μπροστά, η ιδιοτελής και αδιάφορη για τα προβλήματα της πόλης πανεπιστημιακή κοινότητα αποδεικνύει πόσο τραγικά εκτός θέματος είναι. Και αυτός είναι ο λόγος που τα προβλήματά της δε συναντούν το ενδιαφέρον των κατοίκων της πόλης...
L'Auteur
2 σχόλια