>>>>>>>> Ελλήνων παντογνωσία
Του Έλληνος...
...διότι η γνώση αποτελεί σωτηρία. Εθνική σωτηρία. Η ελληνική βεβαιότητα περί του αλαθήτου της φυλής, περί της εκ των προγόνων κεκτημένης γνώσης, περί της άνευ ουδεμίας αμφιβολίας κατοχής της, αποτελεί θεμέλιο της εθνικής μας υπόστασης.
Πως λοιπόν ο βέβηλος-και άρτι εκπολιτισμένος-ευρωπαίος δύναται να συγκριθεί με τη φιλάνθρωπη και κοσμοσωτήρια ύπαρξη της αφεντιάς μας, πόσο μάλλον να μας συμβουλεύσει ή, ακόμα χειρότερα, να μας υποδείξει τι θα κάνουμε!
Επιτελώντας τον ιστορικό μας ρόλο στην παγκόσμια κοινωνία, αδυνατούμε να σταθούμε σε παραινέσεις, γνώμες, συμβουλές συμπαθών, κατά τα άλλα, αλλά υποδεέστερων πνευματικά φυλών. Έτσι αρκούμεθα σ'αυτό που μας απομένει ως μόνη και αναπόφευκτη διέξοδος : να κάνουμε ό,τι θέλουμε!
Η ελληνική πραγματικότητα δίνει μια πλήρη εικόνα αυτού του "εθνικού αδιεξόδου": από την καθημερινότητα, τη ζωή των απλών ανθρώπων που δουλεύουν, κινούνται, επιλέγουν, ερωτεύονται, διασκεδάζουν, συζητούν ως τη στάση των πολιτικών-και όχι μόνο-"αρχόντων" απέναντι στους πολλούς αλλά και απέναντι στους ομοίους τους. Κάθε κίνηση έρχεται να καταδείξει την ύπαρξη της βεβαιότητας περί της ελληνικής παντογνωσίας. Άλλοι λαοί έχουν πρόβλημα αυτοπεποίθησης. Εμείς μάλλον το αντίθετο.
Και πως να έχουμε πρόβλημα αυτοπεποίθησης ; Μήπως δε ζούμε στην "ωραιότερη χώρα του κόσμου"; Η αναγωγή του τυχαίου αυτού γεγονότος σε αποτέλεσμα εθνικής μαγκιάς δίνει ένα ακόμα δείγμα της έντονης βεβαιότητάς μας για το προδιαγεγραμμένο της μοίρας μας. Όλα γίναν με τον καλύτερο τρόπο για το δικό μας όφελος. Σα να μας το χρωστούσαν.
Ζώντας εθνικά με τον τρόπο του τζίτζικα, ερχόμαστε να αναιρέσουμε τις διδαχές του δικού μας Αισώπου. Παρασυρμένοι από τον εγωκεντρισμό μας, θεωρούμε σίγουρη τη μοναδικότητά μας στο σύμπαν. Έτσι ενεργούμε σα να μην υπάρχει αύριο, ή και να υπάρχει, σα να είναι θέμα ασήμαντο να το φέρουμε στα μέτρα μας.
Όσο μας παίρνει, εύλογα λειτουργούμε με τον τρόπο αυτό. Ή έστω αναμενόμενα. Το ζήτημα είναι αν μας παίρνει ακόμα, ή μήπως οι συνθήκες άλλαξαν και απλά δεν το έχουμε κατάλάβει. Μήπως ξημέρωσε και εμείς γυρίζουμε ακόμα στα μπουζούκια του κόσμου, νομίζοντας οτι είναι ακόμα νωρίς. Μήπως είναι ώρα για δουλιά και εμείς δεν έχουμε ακόμα κοιμηθεί; Μήπως μείναμε τελευταίοι και δεν το καταλάβαμε;
L'Auteur
0 σχόλια