Κρατηθείτε πάντως... Κάτι η απουσία αντιπολίτευσης λόγω των εσωκομματικών, κάτι η πορεία της ασθένειας του αρχιεπισκόπου, η κυβέρνηση περνά μια ανέλπιστα μακρά και ήσυχη περίοδο χάριτος. Και αυτό για τους ανυποψίαστους σημαίνει νομοθετικά επίπονες ρυθμίσεις για τις τσέπες των πολιτών, ενώ πρακτικά πραγματοποιείται μια σειρά απο αλλαγές και ξαναμοίρασμα της τράπουλας σε ΔΕΚΟ, υπουργεία και άλλες θέσεις χωρίς έλεγχο και χωρίς "επικίνδυνη" δημοσιότητα.

Είναι και η αδυναμία των μέσων μαζικής ενημέρωσης να σταθμίσουν την ουσία των εξελίξεων και να αναδείξουν τα σοβαρά θέματα, είναι και ο ολοένα και μεγαλύτερος έλεγχος που ασκείται σε αυτά από τα διάφορα κέντρα εξουσίας, κυβερνητικά, οικονομικά, συντεχνιακά και άλλα, οπότε η πληροφόρηση είναι κατευθυνόμενη στο μέγιστο βαθμό. Πρέπει να είμαστε η χώρα με τη μεγαλύτερη εξάρτηση των μέσων μαζικής ενημέρωσης από εξωγενείς παράγοντες στην Ευρώπη πάντως. Όχι βέβαια οτι αλλού δε συμβαίνει αυτό. Αντιθέτως. Απλώς ο βαθμός εξάρτησης είναι μικρότερος και αυτό γίνεται για λόγους ισορροπιών.

Εμείς δυστυχώς δεν είμαστε καλοί στις ισορροπίες. Λίγο να πάρει νερά το καράβι και έχουμε "Sea Diamond". Και φυσικά αυτό αποτελεί σταθμικό δείκτη δημοκρατικής λειτουργίας και αφομοίωσης δημοκρατικών θεσμών. Το δημοκρατικό αυτό έλλειμα βαθαίνει συνεχώς, με αποτέλεσμα η καθημερινότητα των πολιτών να βλέπει να υποβιβάζονται αρχές και αξίες που παλιότερα αποτελούσαν ακρογωνιαίους λίθους της κοινωνίας, ενώ σήμερα "φαιδρούς" εκπροσώπους παρηκμασμένου παρελθόντος.

Μια τέταρτη εξουσία που δεν ασκεί το θεσμικό της ρόλο στο βαθμό και με τον τρόπο που πρέπει αποτελεί στοιχείο ανισορροπίας, καθώς αντί να λειτουργεί ρυθμιστικά επιδρά μονομερώς σε προδιαγεγραμμένες κατευθύνσεις. Αυτοί που συνηθίζουν να ονομάζονται "παπαγαλάκια" αποτελούν πλέον τον κανόνα και οι δουλιές τους μεγαλώνουν συνεχώς. Ο ρόλος τους που είναι να περάσουν μηνύματα κατευθυνόμενα δεν είναι νέος. Η εξάπλωσή τους στο βαθμό αυτό είναι κάτι νέο. Όταν όμως η ίδια η κοινωνία δεν πριμοδοτεί την προσωπική αξία του καθενός, την εγκυρότητα και τον επαγγελματισμό, όταν η Παιδεία οδηγεί σε απλή εξάσκηση πρακτικών χωρίς αρχές και ηθικούς φραγμούς, η κοινωνία γίνεται έρμαιο στις διαθέσεις και κυρίως στα προσωπικά συμφέροντα.