>>>>>>>> Της διαφήμισης το κάγκελο
Του Έλληνος...
Επιτέλους! Πτώμα απο την κούραση σωριάζεσαι στον καναπέ και οπλίζεσαι με το πιο "φονικό όπλο" της σύγχρονης εποχής. Το τηλεκοντρόλ. Το έργο ξεκινά στις 10.00' και είναι πρώτης προβολής. Λίγη υπομονή και μια μικρή (ακαδημαϊκή) καθυστέρηση λόγω διαφημίσεων είναι φυσιολογική. Απολαμβάνεις τη χαλάρωση του καθίσματος και περιμένεις υπομονετικά. Αύριο ξυπνάς νωρίς.
Ώρα 1.00'. Το έργο δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μετά βίας κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά αλλά θες να δεις το τέλος που το περιμένεις εδώ και τρεις ώρες. Σε λίγο όμως γιατί τώρα έχει διαφημίσεις!
Η διαφήμιση συνοδεύει κάθε εκδήλωση που συναθροίζει φυσικά ή τεχνητά περισσότερους του ενός. Η τηλεόραση έχοντας το προνόμιο να απευθύνεται σε πολλά εκατομμύρια θεατών, αποτελεί το ιδανικό υπόβαθρο για να αναπτυχθεί μια διαφημιστική καμπάνια.
Καθώς οι ανάγκες για έσοδα των τηλεοπτικών σταθμών μεγάλωναν, κυρίως με την ιδιωτικοποίησή τους, η αναζήτηση όλο και περισσότερων διαφημιζόμενων έγινε ο κανόνας. Έτσι εμφανίστηκε το πρόβλημα της κατάχρησης του τηλεοπτικού χρόνου, ο οποίος είναι κυριολεκτικά χρήμα.
Για να αποφευχθούν οι υπερβολές, τόσο οι ίδιοι οι σταθμοί μέσω της αυτορύθμισης όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της νομοθεσίας δημιούργησαν ένα πλέγμα πρακτικών και διατάξεων που διέπουν τη χρήση του τηλεοπτικού χρόνου για διαφήμιση. Ο σεβασμός τους βασίζεται στον ανταγωνισμό, τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό των ΜΜΕ, ενώ θεσμοθετούνται στις διάφορες χώρες Συμβούλια με ελεγκτικό χαρρακτήρα.
Η Ελλάδα ως χώρα της ΕΕ υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων αυτών.
Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Είμαστε μέλη της ΕΕ αλλά όχι και πολύ μέλη! Κοινώς, κάνουμε και ολίγον ό,τι μας γουστάρει (βλέπε απαγόρευση κίνησης αυτοκινήτων diesel σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δασμοί στην εισαγωγή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων κ.ά.). Στον τομέα του τηλεοπτικού χρόνου και της διαφήμισης λοιπόν, κάνουμε του κεφαλιού μας.
Δείτε λίγο τι συμβαίνει στη Γαλλία: οι μεγάλοι σταθμοί διακόπτουν το πρόγραμμά τους για διαφημίσεις συνολικής διάρκειας 6 λεπτών ανά ώρα. Όταν μάλιστα πρόκειτα για ταινία, η διακοπή δεν υπερβαίνει τα 4 λεπτά ανά ώρα, ενώ οι κρατικοί σταθμοί δε διακόπτουν καθόλου όταν πρόκειται για φιλμ.
Είναι λυπηρό να συγκρίνουνε την ελληνική πραγματικότητα με τη γαλλική. Η σύγκριση καταδεικνύει το τριτοκοσμικό της ύπαρξής μας.
Αν το προχωρήσουμε ακόμη πιο πέρα, ο βαθμός πολιτισμικής εξέλιξης ενός λαού κρίνεται απο το βαθμό στον οποίο αυτός θωρακίζεται απέναντι σε πρακτικές που υποτιμούν τη νοημοσύνη του και αδρανοποιούν τις δυνατότητες αντίδρασης απέναντι σε προαποφασισμένες και ιδιοτελείς απέναντί του ενέργειες. Όταν στο βωμό της (χρήσιμης κατά τα άλλα) καταναλωτικής λειτουργίας μαζικοποιείται ένας λαός με συνοπτικές και ασύμφορες γι'αυτόν διαδικασίες, μάλλον είναι κακά μαντάτα.
Ώρα 1.00'. Το έργο δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μετά βίας κρατάς τα μάτια σου ανοιχτά αλλά θες να δεις το τέλος που το περιμένεις εδώ και τρεις ώρες. Σε λίγο όμως γιατί τώρα έχει διαφημίσεις!
Η διαφήμιση συνοδεύει κάθε εκδήλωση που συναθροίζει φυσικά ή τεχνητά περισσότερους του ενός. Η τηλεόραση έχοντας το προνόμιο να απευθύνεται σε πολλά εκατομμύρια θεατών, αποτελεί το ιδανικό υπόβαθρο για να αναπτυχθεί μια διαφημιστική καμπάνια.
Καθώς οι ανάγκες για έσοδα των τηλεοπτικών σταθμών μεγάλωναν, κυρίως με την ιδιωτικοποίησή τους, η αναζήτηση όλο και περισσότερων διαφημιζόμενων έγινε ο κανόνας. Έτσι εμφανίστηκε το πρόβλημα της κατάχρησης του τηλεοπτικού χρόνου, ο οποίος είναι κυριολεκτικά χρήμα.
Για να αποφευχθούν οι υπερβολές, τόσο οι ίδιοι οι σταθμοί μέσω της αυτορύθμισης όσο και η Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω της νομοθεσίας δημιούργησαν ένα πλέγμα πρακτικών και διατάξεων που διέπουν τη χρήση του τηλεοπτικού χρόνου για διαφήμιση. Ο σεβασμός τους βασίζεται στον ανταγωνισμό, τη σοβαρότητα και τον επαγγελματισμό των ΜΜΕ, ενώ θεσμοθετούνται στις διάφορες χώρες Συμβούλια με ελεγκτικό χαρρακτήρα.
Η Ελλάδα ως χώρα της ΕΕ υπάγεται στο πεδίο εφαρμογής των διατάξεων αυτών.
Έλα όμως που δεν είναι έτσι. Είμαστε μέλη της ΕΕ αλλά όχι και πολύ μέλη! Κοινώς, κάνουμε και ολίγον ό,τι μας γουστάρει (βλέπε απαγόρευση κίνησης αυτοκινήτων diesel σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, δασμοί στην εισαγωγή μεταχειρισμένων αυτοκινήτων κ.ά.). Στον τομέα του τηλεοπτικού χρόνου και της διαφήμισης λοιπόν, κάνουμε του κεφαλιού μας.
Δείτε λίγο τι συμβαίνει στη Γαλλία: οι μεγάλοι σταθμοί διακόπτουν το πρόγραμμά τους για διαφημίσεις συνολικής διάρκειας 6 λεπτών ανά ώρα. Όταν μάλιστα πρόκειτα για ταινία, η διακοπή δεν υπερβαίνει τα 4 λεπτά ανά ώρα, ενώ οι κρατικοί σταθμοί δε διακόπτουν καθόλου όταν πρόκειται για φιλμ.
Είναι λυπηρό να συγκρίνουνε την ελληνική πραγματικότητα με τη γαλλική. Η σύγκριση καταδεικνύει το τριτοκοσμικό της ύπαρξής μας.
Αν το προχωρήσουμε ακόμη πιο πέρα, ο βαθμός πολιτισμικής εξέλιξης ενός λαού κρίνεται απο το βαθμό στον οποίο αυτός θωρακίζεται απέναντι σε πρακτικές που υποτιμούν τη νοημοσύνη του και αδρανοποιούν τις δυνατότητες αντίδρασης απέναντι σε προαποφασισμένες και ιδιοτελείς απέναντί του ενέργειες. Όταν στο βωμό της (χρήσιμης κατά τα άλλα) καταναλωτικής λειτουργίας μαζικοποιείται ένας λαός με συνοπτικές και ασύμφορες γι'αυτόν διαδικασίες, μάλλον είναι κακά μαντάτα.
L'Auteur
1 σχόλια