Τράνζιτ οι μετανάστες;
Γράφαμε χθες για το θέμα της ενσωμάτωσης των μεταναστών στην ελληνική πραγματικότητα. Το θέμα, χωρίς να είναι φλέγον αυτή τη στιγμή, θα αποτελέσει θέμα μεγάλων συζητήσεων στο μέλλον, λόγω του μεγάλου αριθμού των οικονομικών μεταναστών και της συνεχώς αυξανόμενης και αναμενόμενης τάσης τους να λαμβάνουν ολοένα και περισσότερο μέρος στα τεκταινόμενα της χώρας που τους φιλοξενεί.
Πρώτα-πρώτα, ας ξεκαθαριστεί κάτι. Οι οικονομικοί μετανάστες στη μεγάλη πλειοψηφία τους, δε βρίσκονται στην Ελλάδα τράνζιτ! Ήρθαν γιατί επιζητούσαν καλύτερη ζωή, η χώρα τους υποδέχτηκε χρησιμοποιώντας τους για να καλύψει δικές της ανάγκες και όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο δένει αυτή η σχέση. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος των μεταναστών πρώτης γενιάς θα παραμείνει δια βίου στη χώρα υποδοχής και ένα συντριπτικό ποσοστό παιδιών δεύτερης και τρίτης γενιάς θα παραμείνουν επίσης.
Επίσης οι μετανάστες αποτελούν μια τεράστια πολιτική αλλά και οικονομική δύναμη. Μειοψηφώντας στο συνολικό πληθυσμό, δε σημαίνει οτι δεν κατέχουν κεφάλαια σημαντικά, τα οποία εποφθαλμιούν οι τράπεζες, η εφορία, το εμπόριο, ακόμη και ο τουρισμός της Ελλάδας. Ταυτόχρονα, αριθμητικά αυξανόμενοι, δημιουργούν ένα σύνολο ψήφων που πιθανώς να"ρίχνει κυβερνήσεις" ...
Αυτή είναι η πραγματικότητα. Η εμπειρία πολλών χωρών της Ευρώπης, που υποδέχτηκαν οικονομικούς μετανάστες δείχνει οτι κάποια στιγμή τό θέμα γίνεται φλέγον και η ένταξή τους στη ζωή της χώρας προτεραιότητα. Όσο και να θέλει η Ελλάδδα να εθελοτυφλεί, θα έρθει η στιγμή που θα πρέπει να κάτσει στο τραπέζι και να ψάξει λύσεις σε φλέγοντα ζητήματα ενσωμάτωσης. Ποιά είναι αυτά;
- Η εκπαίδευση των παιδιών. Τα παιδιά των οινομικών μεταναστών θέλουν και δικαιούνται να λαμβάνουν εκπαίδευση στη μητρική τους γλώσσα, παράλληλα με την εκπαίδευση του ελληνικού σχολείου. Το ελληνικό κράτος οφείλει να διευκολύνει τη δημιουργία και λειτουργία τέτοιων σχολείων, οργανωμένα και χωρίς προσκόμματα, ώστε να τους βοηθήσει να εμβαθύνουν στην εθνική τους ταυτότητα, χωρίς κουτοπόνηρες αιτιάσεις περί ελληνοποίησής τους, η οποία είναι αναπόφευκτη ούτως ή άλλως, όσο περνούν οι γενιές...
- Τα πολιτικά δικαιώματα των μεταναστών. Αποκλείοντάς τους από την άσκηση πολιτικών δικαιωμάτων, το κράτος τους περιθωριοποιεί και δημιουργεί εστίες έντασης που ψάχνουν να εκτονωθούν. Ικανοποιώντας το συναίσθημά τους για πολιτική συμμετοχή τους επιτρέπει να λειτουργούν σε παραλληλία με τις προσδοκίες του ελληνικού κράτους, μειώνοντας τη απόσταση που τους χωρίζει από την πραγματική ενσωμάτωσή τους στη χώρα υποδοχής.
- Η οικονομική τους ευθυγράμμιση με την ελληνική πραγματικότητα. Η χώρα μας έχει εκμεταλλευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα τις φτηνές υπηρεσίες των οικονομικών μεταναστών, οι οποίοι είχαν τη δική τους συμμετοχή στην ανάπτυξή της. Είναι προφανές οτι οι ίδιοι άνθρωποι δε θα μείνουν για πάντα καθηλωμένοι σε αποδοχές που θα αποτελούν κλάσματα των αποδοχών των ελλήνων συναδέλφων τους, για την ίδια παρεχόμενη εργασία. Οποιαδήποτε τέτοια προσπάθεια αποτελεί αναχρονισμό.
- Η διευκόλυσή τους στην άσκηση των θρησκευτικών τους δικαιωμάτων. Οτιδήποτε λιγότερο αποτελεί βόμβα με χρονοδιακόπτη...
Τα προαναφερόμενα δεν αποτελούν ενδελεχή μελέτη των αναγκών ενσωμάτωσης των οικονομικών μεταναστών στην ελληνική πραγματικότητα. Αποτελούν τις πολύ βασικές προτεραιότητες σε ένα θέμα που σύντομα θα τεθεί επί τάπητος λίαν συντόμως, και θα φανεί οτι είναι ακανθώδες. Απαιτείται σοβαρότητα απο το ελληνικό κράτος, μελέτη του φαινομένου σε χώρες που έχουν περάσει απο τα στάδια αυτά πριν από εμάς και κυρίως έγκαιρες αποφάσεις και δράση...
L'Auteur
0 σχόλια