Πως γίνεται τόσα πολλά φώτα να κρύβουν τόσο βαθιά νύχτα...

Μάλλον πρόκειται για το άμμωμο φως της κοινωνικής υποκρισίας, στα όρια του καθωσπρεπισμού.
Δε χρειάζεται το μεγαλύτερο δέντρο της Ευρώπης να είναι στο Παρίσι, στο Λονδίνο, στη Ρώμη... Πρέπει να είναι στο ΙΛΙΟΝ!
Για να φωτίσει τον εθνικό μας ωχαδερφισμό, την τραγική μας ματαιοδοξία, τη βλακώδη χωριατιά του μυαλού μας και την κουτοπονηριά των αστείων και ελαχίστων σε πολιτικό και ανθρώπινο μέγεθος που επιλέγουμε να μας κυβερνούν σε όλους τους τομείς.
Γιατί όλα όσα γίνονται για μας, δε γίνονται εν αγνοία μας, ούτε χρηματοδοτούνται ερήμην μας. Γιατί τα ανθρώπινα δράματα της διπλανής πόρτας είναι πολύ κοντά μας για να ψάχνουμε το νόημα των Χριστουγέννων στις φωταγωγίες και τις φιέστες με στόχο την "ΑΓΑΠΗ και την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ "! Γιατί οι χαμένες ζωές των παιδιών του ΙΛΙΟΝ δε γυρίζουν πίσω, γιατί έχουν ακόμη κάποιες χιλιάδες μέρες μπροστά τους να ζήσουν και να θυμούνται, και να πληγώνονται και να αναρωτιούνται γιατί. Και όσα κι αν είναι τα φώτα και το ύψος του δέντρου, δεν τους απαλύνουν τον πόνο. Εμάς τους άλλους ξεγελούν...