Πόσο ακόμη θα ξεφτιλιστούμε σα λαός; Πόσο ακόμα θα ακούμε τις μπούρδες, τις πορδές του καθενός και θα τις συζητάμε σοβαρά σα να πρόκειται για πολιτικές τοποθετήσεις; Μην ανησυχείτε, δεν αναφέρομαι και πάλι στον Άδωνι Γεωργιάδη, αν και ήταν επόμενο να πάει ο νούς σας σε αυτόν, καθώς αναφέρθηκα σε ...πορδές!

Ωστόσο, αυτή τη φορά αναφέρομαι στο συνάφι και στο πάρε-δώσε του με τους πολιτικούς. Να λοιπόν ποιά μύγα με τσίμπησε-ως αφορμή και μόνο:
μάζεψε ο Δένδιας τους διευθυντές των φυλακών όλης της χώρας και τους μίλησε. Εντάξει, μέχρι εδώ καλά. Τι ήθελε αν τους πει; Να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για την βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης των κρατουμένων, με αφορμή και τις εορταστικές ημέρες του Πάσχα. Φυσιολογικό είναι.

Το πρόβλημά μου είναι πως αυτή η απολύτως φυσιολογική ενέργεια, που εντάσσεται στις αρμοδιότητες του εκάστοτε υπουργού δικαιοσύνης φτάνει να γίνει θέμα στην ειδησιογραφία! Ποιά λαμόγια τα άρπαξαν και έστειλαν την είδηση στους υπόλοιπους, οι οποίοι πειθήνια και δουλοπρεπώς το πέρασαν στην ειδησιογραφία της ημέρας!
Γιατί πρέπει οι πολίτες να ενημερώνονται όταν κάποιος ανίκανος και "λίγος" υπουργός κάνει κάτι που είναι απολύτως της αρμοδιότητάς του;
Γιατί πρέπει να πληρώνουμε όλοι το λάδωμα στο "δημοσιογράφο" - που πιθανώς να μην έχει τελείωσει ούτε το Λύκειο, ή ενδεχομένως να έχει βγάλει νομική, ιστορικό, γυμναστική ακαδημία ή ακόμη και Φυτικής Παραγωγής, οπότε είναι δημοσιογράφος-μαϊμού - ώστε να παίξει το παιχνίδι που τον προστάζει ο υπουργός; Γιατί όλα τα "λαδωτικά" εμείς τα πληρώνουμε - τι νομίζατε, οτι τα έδινε ο υπουργός από την τσέπη του;

Μιλάμε για διπλοθεσίτες και τριπλοθεσίτες δημιογράφους, και αυτό φαντάζει σχεδόν ως παράπτωμα όταν σχεδόν όλοι οι "δημοσιογράφοι" (μάλλον αυτοί που δηλώνουν ως τέτοιοι...) τα παίρνουν μαύρα - κι άραχνα - από τους πολιτικούς για να περνούν ειδήσεις. Και όταν λέμε τα παίρνουν, δε μιλάμε μόνο για χρήμα. Υπάρχουν πολλά που μπορούν να παρθούν και το αμοιβαίο συμφέρον είναι ο νόμος που διέπει τη σχέση πολιτικού-δημοσιογράφου.

Γιατί τα γράφω; Έτσι! Γιατί έτσι γουστάρω! Απαγορεύεται δηλαδή; Είναι προτιμότερο να κάθομαι να διαβάζω στημένα παιχνίδια για να ανεβεί η τηλε-ραδιο-μπλογκοθέαση; Θα κάθομαι να παρακολουθώ τις αηδίες και τις απόλυτα ατάλαντες γραφίδες δημοσιογραφίσκων-μαϊμούδων και μπλογκοδημοσιογράφων, που αδυνατούν να συντάξουν μια πρόταση μεγαλύτερη της μιας σειράς χωρίς τέσσερα συντακτικά λάθη; Αυτούς που έμαθαν να "δημοσιογραφούν" γλύφοντας κώλους; Και που συνεχίζουν να το κάνουν, απλά τώρα δηλώνουν αδούλωτοι και αγέρωχοι;
Είναι καλύτερα να δίνω αξία σε απαίδευτους, σε άσχετους, σε ανθρώπους που δηλώνουν δημοσιογράφοι και νομίζουν κιόλας οτι είναι; Σε μπουρδολόγους της κακιάς ώρας, σε παραγγελιολήπτες της εξουσίας, όποια κι αν είναι αυτή;

Ο Δένδιας έκανε κάτι αυτονόητο και δεν υπάρχει καμία είδηση στο γεγονός αυτό. Όμως, βάζοντας τους "δικούς του" να το κάνουν θέμα δείχνει πώς εννοεί τη δουλιά που ανέλαβε να επιτελέσει: με τη γνωστή μέθοδο του "κάνε λίγα και κάνε τα να φαίνονται ως πολλά". Όσο για τις εκδουλεύσεις των φίλτατων δουλοπρεπών δημοσιογράφων-μαϊμούδων, να εύχονται να μην τους πάρει χαμπάρι ο πολύς κόσμος, γιατί έτσι και τους πάρει, την ...κάτσανε τη μπανάνα!