Τίποτα δεν είναι τυχαίο. Όσο και αν μας βολεύει να πιστεύουμε το αντίθετο, όλα τα πράγματα έχουν τις αιτίες τους και είναι επακόλουθο όσων προηγούνται.

Με τη σχέση αυτή αιτίου και αποτελέσματος πρέπει να δούμε και όσα συμβαίνουν γύρω από το σκοπιανό. Ο Μάθιου Νίμιτς δεν είναι τρελός, ούτε εμείς ζούμε σε ένα γυάλινο κόσμο για να παρατηρούμε όσα συμβαίνουν εξ'αποστάσεως. Η πρόταση για ονομασία των Σκοπίων με την ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια είναι το όνομα που κρατούσε πάντα στο συρτάρι του ο διαμεσολαβητής. Ως έμπειρος στις διαπραγματεύσεις, το έβγαλε τη σωστή στιγμή, αφού πρώτα εξάντλησε τα δύο μέρη σε συζητήσεις που, εξ'ορισμού, τόνιζαν τις διαφορές τους. Η πορεία της διαπραγμάτευσης ήταν απόλυτα προβλέψιμη. Τα βήματα είναι τα συνήθη, σε τέτοιου είδους διαπραγματεύσεων. Οι κλυδωνισμοί που κατά καιρούς εμφανιζόταν ήταν απόλυτα υπολογισμένοι και συνήθως κατευθυνόμενοι.
Τι συνέβη λοιπόν και βρεθήκαμε με την πλάτη στον τοίχο, να καλούμαστε να αποδεχτούμε ένα συμβιβασμό που δύσκολα θα μπορούσε να ήταν χειρότερος; Γιατί η διπλή ονομασία είναι ό,τι χειρότερο για τις ελληνικές θέσεις. Αφενός ή απόλυτα λογική-βάση του ονόματος-προσωνυμία των κατοίκων της νεοβαπτιζόμενης χώρας θα είναι Μακεδόνες, αφετέτου όλες οι άλλες χώρες θα χρησιμοποιούν το πρώτο συνθετικό, αφενός λόγω συνήθειας και αφετέρου λόγω του οτι ο διαχωρισμός της λέξης "Σκόπια" τον θέτει σε αχρηστία.

Η χειρότερη δυνατή ονομασία λοιπόν ήταν ο κρυφός άσσος στο μανίκι του Νίμιτς. Όπως όμως λεγαμε και στην αρχή, τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η ελληνική διπλωματία επέδειξε ερασιτεχνισμό στο χειρισμό των καταστάσεων. Δεν έσπρωξε προς μια λύση διαρκώς επιδεινούμενη για την άλλη πλευρά, απλά πήρε μια θέση και προσπάθησε να εμμείνει σε αυτή. Όμως στις διαπραγματεύσεις δεν προσπαθείς να κρατήσεις οχυρά. Η στρατηγική σου πρέπει να είναι ευέλικτη, να θέτεις στόχους και να τους πετυχαίνεις αργά και μεθοδικά, κάτι που στην περίπτωση της ονομασίας των Σκοπίων δεν έγινε. Οι λάθος διπλωματικοί χειρισμοί χρεώνονται στον πρωθυπουργό και κυρίως στην υπουργό εξωτερικών, η οποία επέδειξε αδυναμία χειρισμού παρόμοιων καταστάσεων. Διότι, όλοι κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Και το συγκεκριμένο αποτέλεσμα είναι κακό. Πολύ κακό. Αν όλα αυτά έγιναν για να επιτευχθεί μια διπλή ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια, τότε πρόκειται για ήττα κατά κράτος. Ήττα διπλωματική, όχι εθνική. Γιατί το όνομα μικρή σημασία έχει. Η στάση των γειτόνων δεν καθορίζεται από το όνομά τους, ούτε από τη σημαία τους. Καθορίζονται από τα συμφέροντά τους. Κάτι που δε συμβαίνει με μάς.

Η ονομασία Δημοκρατία της Μακεδονίας-Σκόπια είναι τραγική. Είναι αποτέλεσμα διαδοχικών διπλωματικών λαθών και έλλειψης ξεκάθαρης στρατηγικής. Εϊναι το βατερλώ της δήθεν ρεαλπολιτίκ που επελέχθη να μας εκπροσωπήσει περίπου εν λευκώ. Όποια και αν είναι η κατάληξη του θέματος, υπάρχουν ευθύνες τεράστιες για την πρόταση αυτή. Και όσοι είναι υπεύθυνοι οφείλουν να τις αναλάβουν.