Τέσσερα posts πιο κάτω έγραψα ένα post με τον τίτλο Η ΜΑΦΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ. Αναφέρεται στις ομοιότητες της σημερινής κατάστασης στην ελληνική δικαιοσύνη με αυτές της ιταλικής μαφίας, τονίζοντας τη διαπλοκή της δικαιοσύνης με την πολιτική.
Σε απάντηση αυτού το post έλαβα ένα σχόλιο από κάποιον Πρωτοδίκη, το οποίο αντέκρουε τους ισχυρισμούς μου μέσα στο post. Το συγκεκριμένο σχόλιο, παρότι αντιτίθετο στα γραφόμενά μου, εμπεριείχε στοιχεία που εκτιμώ ιδιαίτερα, μεταξύ των οποίων το προσωπικό στοιχείο και την εξ'ιδίοις εμπειρία, το θάρρος της γνώμης, το ρίσκο λόγω της θέσης, σοβαρότητα, γνώση, αλήθεια και ανθρωπιά καθώς εμπεριέχει στοιχεία προσωπικής εξομολόγησης. Αποδεικνύει την ύπαρξη, εντός του δικαστικού Σώματος, ανθρώπων με ευαισθησίες, απογοητευμένων απο την παρούσα κατάσταση, που επιθυμούν να παρέμβουν για να επισημάνουν τα κακώς κείμενα αλλά και να υπερασπιστούν το λειτούργημά τους. Το σχόλιο αποτέλεσε απαρχή μιας συζήτησης με ουσία, και έθεσε μια ολόκληρη σειρά απο προβληματισμούς. Το αναδημοσιεύω λοιπόν, με την άδεια του γράφοντος, πιστεύοντας οτι ενδιαφέρει περισσότερους του ενός. Προέχει να διαβαστεί το αρχικό post για να υπάρχει σύνδεση με την απάντηση. Θα το βρείτε τέσσερα μόλις posts παρακάτω. Η επιλογή διαφορετικού χρώματος σε ορισμένα σημεία του κειμένου που ακολουθεί είναι δική μου πρωτοβουλία. Τα στοιχεία του γράφοντος δεν αποκαλύπτονται για ευνόητους λόγους. Η ουσία όμως βρίσκεται στο κείμενο: