ΓΚΑΒΛΑΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ!
Με αφορμή το post του Μάνου Αντώναρου στο blog του με τίτλο "γκαβλίδι" - παρεπιπτόντως, κάτι τέτοια posts δικαιολογούν απόλυτα την ανάγκη των blogs, φανταστείτε ένα άρθρο για τη "γκάβλα" στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ ή στο ΒΗΜΑ - αναπαράγω τις παρατηρήσεις του οτι "χάθηκε η γκάβλα...η σειρά είναι γκάβλα-έρωτας-αγάπη...αλλά το έρωτας χωρίς γκάβλα δεν παίζει με τίποτα", καθώς επίσης και οτι "αν κάτι λείπει από τον Τσίπρα, είναι ακριβώς αυτό... η γκάβλα. Και νέος είναι, και cool ειναι, και ερωτεύσιμος... πάντως να γκαβλώσουν τα πλήθη μαζί του αποκλείεται".
Εξαίρετος, κυνικά εύστοχος και εύστροφος, ο Αντώναρος αγγίζει ένα πρόβλημα από το σημείο που πονά: η "γκάβλα" σαν παράγοντας ύπαρξης, σα στοιχείο που δικαιολογεί πράξεις και επιλογές. Η αξία της ως πολιτικό αφροδισιακό και η χρήση της στην ανάπτυξη σχέσεων και ερώτων.
Στην ουσία πρόκειται για το άνευρο της καθημερινότητας, το ανέραστό της, τη συνεχή λαπάδικη συμπεριφορά μας σε καταστάσεις που, χωρίς "γκάβλα", είναι απλά λάθος. Ερωτευόμαστε και αγαπάμε, αλλά δεν "γκαβλώνουμε"! Αφήνουμε τη λογική να κυριαρχήσει εκεί που έχει λόγο μόνο το συναίσθημα. Σα να αφήνουμε το λύκο να φυλάει τα πρόβατα! Καταπιέζουμε το συναίσθημα της "γκάβλας" κρύβοντάς το από μπροστά μας, για να μην αναγκαστούμε και το κοιτάξουμε κατάματα. Οι συμβιβασμοί μας δεν αντέχουν το φίλτρο της "γκάβλας". Την αποφεύγουν για να μη δουν την αλήθεια. Οι έρωτές μας είναι συμφεροντολογικοί, είναι προγραμματισμένοι, είναι οργανωμένοι, είναι καρτεσιανοί. Η "γκάβλα" αναιρεί όλους τους παρόμοιους χαρακτηρισμούς. Όταν γκαβλώνουμε είμαστε αληθινοί, Όταν δεν γκαβλώνουμε, είμαστε comme il faut, αλλά δεν είμαστε τίποτα.
Στην πολιτική πάλι, η έλλειψη γκάβλας είναι στοιχείο χαμηλής ικανότητας πολιτικής διείσδυσης. Οι πολιτικοί του σήμερα απηχούν την άνευρη κατάσταση της κοινωνίας, δεν εκπέμπουν γκάβλα, δε μπορούν να εκπέμψουν. Τους λείπει η γενεσιουργός ουσία της γκάβλας, η προσωπικότητα. Το ελάχιστο της ύπαρξής τους σηματοδοτεί και τη συνεισφορά τους στην εθνική μας γκάβλα. Ακολουθούμε τη δική τους ανικανότητα, συμπάσχουμε πάσχοντας. Κοινωνία άγκαβλη, χωρίς διέγερση των αισθήσεων, ανέραστη, μοιραία φλούφλικη! Η Νεοελλάδα, κοινωνία χωρίς φύλο...
L'Auteur
8 σχόλια